other languages

日本人

Laurin＆Klement社の四輪時代は、1905年4月に発売されたVoiturette Aモデルから始まりました。この開発の過程で、スポーツイベントへの関心も高まりました。

1907年同社エンジニアはU字形鋼をリベットで繋ぎ合わせシャーシーの輪郭を形作ったレーシングカーを開発しました。 2.4リッター、4ストロークエンジンでほぼ90 km / hまで加速することができました。レーシングカーは略称をFCとされました。オートレースへの参加熱が高まっていたこの時代に、若いドイツのデザインエンジニアであるオットー・ヒエロニムスを採用したことは、同社に短期間で大きな幸運をもたらしました。サンクトペテルブルクからモスクワまでの長距離レースでの勝利と1908年のイギリスのブルックランズでの彼の記録により、彼は並外れた運転能力を発揮し、ローリン＆クレメントがモータースポーツでの評判を確固たるものにするのを助けました。しかし、それらの成功にもかかわらず、オットー・ヒエロニムスは改善するべき点を見つけました。彼の断固とした指示の下で、FCは改善されました。これは主に、より強力なエンジンの取り付けでした。 2.4リッターエンジンの代わりに、実に5,672 ccの4ストローク水冷エンジンが製造され、当時としては100 hpの驚異的な出力を生み出しました。いま分かっている限りで、後車軸の駆動は旧タイプのシャーシと同じくカルダンシャフトによって維持されました。 FCの後継車はFCRという名前を獲得し、1909年からスタートしました。その並外れたパフォーマンスにより、車はほぼ時速130 kmの最高速度に達しました。これは当時の最高速度と見なされていました。

成功した設計エンジニアのオットー・ヒエロニムスに加えて、FCRを成功に導いた2人目のドライバー、アレクサンドル・"サシャ”・コロウラットクラコフスカ伯爵がいました。ヒエロニムスと"伯爵”とポール・ドラスコビッチは、ローリン＆クレメント社の工場チームを結成し成功を収めました。一例として、オーストリアアルペンラリーでそれぞれ一つづつの金メダルを獲得しました。

Nederlands

Met de ‘Voiturette A’, welke voor het eerst in april 1905 werd aangeboden, begon voor Laurin & Klement het tijdperk der vier wielen en met deze ontwikkeling ontstond ook de belangstelling voor deelname aan sportevenementen.

In 1907 construeerden de technici een raceauto met een chassis dat uit stalen U-profielen bestond die aan elkaar waren geklonken. Met een 2,4 liter viertaktmotor wist men zo’n 90 km/u te behalen en de raceauto kreeg als typeaanduiding de afkorting FC mee. In deze tijd van de sportieve ontwikkeling van het bedrijf bleek de aanstelling van de jonge Duitse ontwerper Otto Hieronimus binnen korte tijd een gouden greep. Met zijn overwinning in 1908 in de langeafstandswedstrijd van St. Petersburg naar Moskou en het record dat hij op Brooklands in Engeland vestigde toonde hij zijn buitengewone rijvaardigheid en zorgde hij er tegelijkertijd voor dat het merk Laurin & Klement ook in sportkringen bekend werd. Maar ondanks het succes zag Otto Hieronimus nog mogelijkheden de FC te verbeteren. Onder zijn bezielende leiding werd de auto aangepakt, en dat betekende voornamelijk de inbouw van een beduidend sterkere motor. In plaats van de 2,4 liter werd nu een 5.672 cc watergekoelde viertaktmotor met bovenliggende nokkenas ingebouwd die een voor die tijd behoorlijk vermogen van 100 pk leverde. Voor zover bekend werden zowel de achterwielaandrijving via een cardan als ook het chassis van het oorspronkelijke model gebruikt. De opvolger van de FC heette nu FCR en verscheen in 1909 aan de startlijn. Dankzij zijn grote vermogen behaalde de auto een snelheid van om en nabij de 130 km/u en dat was in die dagen een absolute topprestatie.

Behalve de succesvolle constructeur Otto Hieronimus was er in die tijd nog een tweede renner die de FCR overwinningen bracht: graaf Alexander ‘Sacha’ Kolowrat-Krakowský. Hieronimus, de ‘Graaf’ en Paul Draskovich vormden tezamen het fabrieksteam van Laurin & Klement en zij brachten bijvoorbeeld elk een gouden medaille terug van de Oostenrijkse Alpenrally.

Polski

Zaprezentowany po raz pierwszy w kwietniu 1905 r. Voiturette A, który zapoczątkował erę dwuśladów firmy Laurin & Klement. W czasie prac nad tym niewielkim, przypominającym trumnę, samochodem zainteresowanie wyścigami samochodowymi szybko rosło.

Tak więc w roku 1907 roku austro-węgierscy (czescy) inżynierowie opracowali samochód wyścigowy, którego podwozie skonstruowano z nitowanych, stalowych profili w kształcie litery U. Czterosuwowy silnik o pojemności 2,4 litra rozpędzał pojazd do prawie 90 km/h. Samochód wyścigowy oznaczono symbolem FC. W dobie rosnącego zainteresowania sportami samochodowymi, zatrudnienie młodego niemieckiego inżyniera projektanta Ottona Hieronimusa szybko okazało się bardzo trafną decyzją. Zwycięstwem w wyścigu długodystansowym z Sankt Petersburga do Moskwy i rekordem w Brooklands w Anglii w 1908 roku udowodnił swoją niezwykłą smykałkę do jazdy i jednocześnie pomógł firmie Laurin & Klement w ugruntowaniu jej pozycji w dziedzinie sportów motorowych. Mimo odniesionych sukcesów Otto Hieronimus nie osiadł na laurach, a co więcej pod jego kierunkiem udoskonalono model FC, montując znacznie mocniejszy silnik. Zamiast jednostki o pojemności 2,4 litra, zbudowano czterosuwowy, chłodzony wodą motor o pojemności 5672 cm3, który osiągał niespotykaną jak na owe czasy moc 100 KM. Napęd na tylną oś przekazywany był z silnika za pomocą wału z przegubem Cardana, podobnie jak w poprzednim modelu tego samochodu. W 1909 roku następca FC otrzymał nazwę FCR i od razu stanął w szranki jako samochód wyścigowy. Ze względu na swoje niezwykłe osiągi bolid osiągał prędkość maksymalną 130 km/h, co uznano wówczas za absolutny rekord.

Oprócz odnoszącego sukcesy inżyniera projektanta Ottona Hieronimusa, FCR-a prowadził drugi kierowca: Alexander „Sasza” Joseph hrabia Kolowrat-Krakowský. Hieronimus, „Sasza” i Paul Draskovich utworzyli odnoszący sukcesy zespół fabryczny Laurina & Klementa i zdobyli złoty medal podczas Austriackiego Rajdu Alpejskiego.