other languages
日本人
Nederlands
De 27-jarige Elias van Bourbon-Parma, zijn volledige voornamen waren Elias Robert Karl Maria Pius, beschikte vanaf ongeveer 1907 over een aanzienlijk vermogen en ontdekte, net als veel van zijn adellijke collega’s, een voorliefde voor de nog in de kinderschoenen staande automobiel. Hoe diep deze passie bij hem ging is niet bekend, maar het zal zijn binding met het Oostenrijks-Hongaarse vaderland geweest zijn die hem deed besluiten een Austro-Daimler aan te schaffen.
Elias van Bourbon-Parma wilde een naar eigen ideeën vormgegeven automobiel en bestelde derhalve een Austro-Daimler onderstel met motor. Zijn individuele oplossing beperkte zich, naar huidige inzichten, tot een eigen carrosserie.
Het staat niet vast of het idee van zijn zeer extravagante koetswerk op zijn eigen ideeën was terug te voeren, of dat het om de aanbieding van een zogenaamde expert ging. Ver afwijkend van de in die dagen gebruikelijke lijnvorming, benadrukten scherpe randen en hoeken het naar achteren licht omhooglopende uiterlijk. Noemenswaardig zijn ook de vlak boven de banden geplaatste spatborden, waarvan met name de achterste twee elegant opkrulden. Met een interieur geschikt voor vier passagiers behoorde de carrosserie tot het luxe segment, ondanks het feit dat de langs de zijkant weglopende uitlaten sportiviteit suggereerden. Misschien was het juist die combinatie van comfort en sportiviteit die de edelman met zijn unieke ontwerp probeerde uit te stralen. We zullen het nooit weten – de auto heeft de tand des tijds niet weerstaan.
Polski
Español
Elías de Borbón Parma, cuyo nombre completo era Elías Roberto Carlos María de Borbón-Parma, amasaba a sus 27 años una gran fortuna. Y qué mejor manera de invertir ese dinero que en su afición por el mundo del automóvil, que aún estaba en pañales en 1907, un hobby que compartía con muchos de sus amigos. Sin embargo, no sabemos cuán profunda tal era esa afición. Lo que sí sabemos es que los lazos que le unían a su patria austro-húngara lo llevaron a comprarse un Austro Daimler.
Elías de Borbón-Parma quería un coche diseñado acorde a sus deseos, por lo que sólo compró el chasis de un Austro Daimler con un motor. Por lo tanto, podemos deducir que sus pretensiones a la hora de tener un coche creado por él mismo se reducían básicamente a la carrocería.
No se sabe si el diseño resultante, extremadamente extravagante, surgió de su mente o de la de algún supuesto experto. El coche era muy diferente a lo de la época, con terminaciones en pico en varias partes de la carrocería, con unos guardabarros con unas formas un tanto exageradas (especialmente los traseros) y casi adheridos a los neumáticos por lo cerca que fueron colocados de estos. En el vehículo podían entrar cuatro pasajeros, y aunque parecía tender hacia el sector de lujo, tenía unos escapes laterales que sugerían deportividad. Posiblemente con esto el noble quisiera mostrar una mezcla de nobleza y eficacia con su creación, pero eso es algo que nunca sabremos, pues el coche no ha llegado hasta nuestros días.