other languages

日本人

1858年、24歳のベルンハルト・ストゥヴァーは、シュチェチンに精密機械修理工場を設立した。この革新的な創業者は、1898年には早くも自動車の生産に乗り出した。事業は見事に成功し、まだ歴史の浅いドイツの自動車産業において、その名声を確固たるものにした。1920年代から1930年代にかけて、ストゥヴァーはその名声を携え、自動車市場に進出していった。

1936年、前任のホイラー社長に代わってカール・トレフツが社長に就任した。彼の指揮の下、セディナとアルコナの2タイプの新型乗用車が誕生し、1937年にベリンで開催された見本市で一般に公開された。セディナが出力60hp、2.4リッター4気筒エンジンを搭載していたのに対し、アルコナは出力80hp、3.6リッター6気筒を搭載していた。エンジン以外は多くの部品を共通化し、生産コストの大幅な削減を実現した。アルコナは、新しく建設された高速道路に適した中級車というコンセプトを実現したもので、快適で、最高時速140kmのハイペース走行が可能であった。ボディのデザインは時代の要請に応え、主にベルリンのビューネ社が担当したが、すべての注文に応えるため、ドレスデンのグレーザー社にも依頼した。

その2種類のモデルのうち、セディナはより人気のあるモデルであることが証明された。最終的に、セディナの生産台数は924台、一方アルコナの生産台数はたったの201台かもしくは210台であった、これはおそらく長い年月の間に2種類の異なった生産台数が伝わってしまったのだろう。推測するに、シュチェチンの経営陣は、アルコナに対してもっと良い反応を期待していたことだろう。

Nederlands

In 1858 vestigde de 24-jarige Bernhard Stoewer een fijnmechanische reparatiewerkplaats in het toen nog Duitse Stettin, thans Szczecin in Polen. Al in 1898 ging de uiterst innovatieve oprichter zich bezighouden met de fabricage van automobielen. De zaken liepen zeer naar wens. De onderneming verwierf een uitstekende reputatie in de nog jonge Duitse automobielgeschiedenis en daarmee kon Stoewer zich in de jaren ’20 en ’30 een plek op de markt verwerven.

In 1936 werd directeur Hoyler opgevolgd door Karl Trefz. Onder zijn leiding ontstonden twee nieuwe personenwagens, die op de tentoonstelling van 1937 in Berlijn aan het publiek gepresenteerd werden – de ‘Sedina’ en de ‘Arkona’. Terwijl de Sedina het met een 2,4 liter viercilinder motor met 60 pk moest doen, werd de Arkona met een 3,6 liter zescilinder met 80 pk uitgerust. Op de motor na gebruiken beide modellen veelal dezelfde onderdelen, wat tot een aanzienlijke kostenbesparing in de productie leidde.

De Arkona voldeed aan de verwachtingen die men in die dagen aan een middenklasse automobiel, geschikt voor de nieuwe Autobahnen, mocht stellen – comfortabel en met een top van 140 km/u geschikt voor een hoge kruissnelheid. De carrosserie voldeed aan de smaak van het grote publiek in die dagen en werd voornamelijk bij Buhne in Berlijn gebouwd, maar er gingen ook opdrachten naar Gläser in Dresden.

Van de twee zielsverwante modellen bleek de Sedina het meest geliefd. Daarvan liepen er 924 exemplaren van de band, terwijl de Arkona het slechts tot 201 of misschien tot 210 stuks bracht. Vermoedelijk is er ooit een cijfertje omgedraaid, waardoor er nu onduidelijkheid is over het juiste productieaantal. We mogen aannemen dat de bedrijfsleiding in Stettin, met name voor wat betreft de Arkona, op betere resultaten had gehoopt.

Polski

W 1858 roku 24-letni Bernhard Stoewer założył w niemieckim wówczas Szczecinie warsztat mechaniki precyzyjnej. Twórca innowacyjnej firmy poświęcił się produkcji pojazdów mechanicznych już w 1898 roku. Firma rozkwitała i umacniała swoją reputację w jeszcze bardzo młodej niemieckiej motoryzacji, dzięki czemu marka Stoewer na dobre zagościła na rynku motoryzacyjnym w latach 20. i 30. XX wieku.

W 1936 roku dotychczasowego dyrektora zarządzającego Friedricha Hoylera zastąpił Karl Trefz. Pod jego kierownictwem powstały dwa nowe samochody osobowe, Sedina i Arkona, które zaprezentowano publiczności na targach w Berlinie w 1937 roku. Podczas gdy Sedina była wyposażona w czterocylindrowy motor o pojemności 2,4 litra i mocy 60 KM, Arkonę napędzała sześciocylindrowa jednostka o pojemności 3,6 litra i mocy 80 KM. Oprócz silników, oba modele składały się z dużej liczby podzespołów, co owocowało znacznymi oszczędnościami kosztów produkcji. Arkona wpisała się w ideę samochodu klasy średniej dla nowo budowanych autostrad. Pojazd był wygodny, a że poruszał się z maksymalną prędkością 140 km/h stanowił szybki środek transportu. Projekt nadwozia trafił w gusta odbiorców. Karoserię wykonała w dużej mierze berliński wytwórca Buhne, choć swój udział miała również drezdeńska firma Gläser.

Ze wspomnianych dwóch modeli to Sedina okazała się popularniejszym samochodem. Łącznie z taśmy produkcyjnej zjechały w sumie 924 egzemplarze, podczas gdy Arkony tylko 201 lub 210 egzemplarzy. Rozbieżności w liczbach najprawdopodobniej wynikają z przestawienia cyfr – dziś już trudno ustalić prawdziwą wielkość produkcji, choć można przypuszczać, że kierownictwo fabryki w Szczecinie liczyło na znacznie lepszy odbiór Arkony wśród nabywców.