other languages

日本人

エットーレ・ブガッティは、一時期、あまり裕福でないフランス人にも自分のブランドの車を提供することを真剣に考えたことがあった。

おそらく、この才能に恵まれたカーデザイナーは、自分の考えたクルマに対する基準を甘くするなどということは夢にも思っていなかったのだろう。そのため、計画された小型車は、このクラスのクルマとしては非常に豪華なものになったのも不思議ではない。クローズド・クーペとして設計されたこのクルマは、ガルウィング・ドアから乗り込む2人乗りのスペースが確保されている。ブガッティの有名で、高貴で、大きな車に乗っているような感じを出したかったのだろう。外観、特にフロントの印象的なラジエーターグリルは、この特徴を強調しており、アトランティックを彷彿とさせる部分もあった。

この小さなガルウィングの車には、社内で68という型式が与えられた。このミニ・ロードスターは、1942年におそらく唯一、製造されたものである。

戦争が続いていたためにこの小型車の計画が頓挫したかどうかは、定かではない。エットーレ・ブガッティがこのプロジェクトに興味を失ったかもしれない可能性が不確かなのと同じように。しかし、小型車という一般的なアイデアは、彼の頭から離れることはなかった。

それからわずか2年後の1944年、彼は再び「ミニ」ブガッティの製作に没頭する。しかし、今度はもっとシンプルな車、つまり小さなロードスターを設計した。2シーターで、ドアもルーフもなく、ファブリックトップさえない。フェンダーの張り出しは1942年の1号車よりはるかにシンプルになったが、基本構造は先代モデルからの借用が見られる。ブガッティの分類では、ガルウィングの有無を考慮して68Bという呼称が与えられている。しかし、この呼称からは、エットーレ・ブガッティが両方の小型車の生産を意図していたのか、それともガルウィングバージョンを却下したのかは、うかがい知ることは出来ない。

Nederlands

Gedurende korte tijd speelde Ettore Bugatti met de gedachte ook de minder welgestelde Fransman een auto die zijn naam droeg aan te bieden.

Vermoedelijk kwam het niet in het hoofd van de begenadigde constructeur op daarbij zijn kwaliteitseisen voor wat betreft de geplande auto te verminderen. En daarin ligt dan ook de verklaring dat zijn voorgenomen kleine model voor zijn klasse zeer rijk was uitgerust.  Bij de coupéversie konden chauffeur en passagier via vleugeldeuren in het kleine gevaarte instappen. Waar mogelijk wilde hij hen het gevoel geven zich in een grote, luxueuze Bugatti te bevinden. Het uiterlijk, met de markante grille aan de voorkant, benadrukte deze karakteristiek, net als het totale lijnenspel, dat voor een deel aan de Atlantic herinnerde.

In de bij Bugatti gebruikelijke typenreeks kreeg de kleine vleugeldeur het nummer 68 toegewezen. Het – vermoedelijk – enige als coupé gebouwde exemplaar dateert uit 1942.

Het is niet duidelijk of de aanhoudende oorlog een streep door plannen voor een kleine auto zette, want het kan ook zo zijn dat Ettore Bugatti simpelweg zijn belangstelling voor het project verloor. Maar helemaal loslaten kon hij zijn idee toch ook weer niet.

Nauwelijks twee jaar later, in 1944, begon hij opnieuw aan de bouw van een mini-Bugatti. Dit keer schiep hij een beduidend eenvoudigere auto – met het uiterlijk van een roadster. De kleine tweezitter had noch deuren, noch een dak en zelfs een linnen kap was niet voorzien. Alhoewel het ontwerp in de basis duidelijk aan zijn voorganger herinnerde waren de brede spatborden stukken simpeler uitgevoerd. Dit model kreeg van Bugatti, verwijzend naar de eerdere vleugeldeur, het nummer 68B. Hieruit mogen we echter niet afleiden dat Bugatti de productie van beide uitvoeringen voor ogen had, of dat hij uiteindelijk de versie met de vleugeldeuren had verworpen.

Polski

Przez krótki czas Ettore Bugatti rozważał, czy pod swoją marką nie zaoferować samochodu mniej zamożnym Francuzom.

Przypuszczalnie ten niezwykle utalentowany projektant samochodów nie marzył o obniżeniu wymagań wobec swojego pomysłu na samochód. Nic więc dziwnego, że planowany samochód najmniejszej klasy okazał się emanować luksusem, jak na ten segment pojazdów (dziś powiedzielibyśmy: klasa A). Zaprojektowany jako wersja coupé, oferował miejsce dla dwóch osób, które dostawały się do wnętrza przez drzwi typu gullwing. Być może konstruktor chciał w ten sposób nawiązać do aut Bugatti „normalnej” wielkości. Ogólny wygląd, a zwłaszcza rzucająca się w oczy osłona chłodnica, przypominała model Atlantic i podkreślała charakterystyczne cechy pojazdów tej marki.

Opływową konstrukcję z unoszonymi ku górze drzwiami w kształcie kadłuba ochrzczono symbolem „typ 68”. Przypuszczalnie jedyny zbudowany egzemplarz tego miniroadstera pochodził z 1942 roku.

Nie wiadomo czy trwająca wojna była głównym czynnikiem krzyżującym plany opracowania tego samochodu. Równie dobrze Ettore Bugatti mógł po prostu chwilowo stracić zainteresowanie projektem. Z drugiej strony jednak jest niemal pewne, że pomysł niewielkiego samochodu był idée fixe włoskiego konstruktora.

Zaledwie dwa lata później, w 1944 r., ponownie poświęcił się budowie „mikrobugattiego”. Tym razem jednak zaprojektował znacznie prostszy samochód – niewielki roadster. Dwumiejscowy pojazd nie miał drzwi ani dachu – nawet tekstylnego. Mimo że wystające poza obrys kadłuba błotniki były mniej finezyjne niż w pierwotnej koncepcji pojazdu z 1942 r., główna bryła pojazdu wykazywała zapożyczenia z pierwowzoru. Oficjalnie mikrosamochód otrzymał symbol 68B. Oznaczenie to nie mówi jednak nic o tym, czy Ettore Bugatti zamierzał produkować obydwa warianty mikrosamochodów, czy też zrezygnował z edycji z drzwiami typu gullwing.