other languages

日本人

ゴットロブ・エスペンラウブという名前は、主に航空業界で知られている。20歳の時彼は残骸からグライダーを作った。それは1920年のことで、それ以降、彼の名前は航空機の製作に関連付けられることととなった。

1928年、ゴットロブ・エスペンラウブは、航空機の製造に関する知識を自動車に転用することに着手した。「ワンダラー」モデルが彼のデザインの基礎となった。シャーシーは完全に元の状態を残したようだったが、ボディにはまったく新しい設計を施した。彼は、現代のボディ構造に関係なく、航空機の構造を自動車に取り入れることができると考えた。車の技術文書やその他の記録は残されていないものの、彼は軽金属構造とグライダーの構造の要素を組み合わせたと推測できる。それは、球状の非常に丸みを帯びたボディの曲線が、4つのすべての車輪を囲い込んでいるようになっていた。十分な操舵角を可能にするため、車は従来の自動車よりもはるかに幅が広くなった。その下部構造のために車の輪郭に改良を加えることは無理だった。そのためデザインを非常に不格好で、昔の忘れられた奇妙な乗り物のように見える。車室については低い3つの部分から成るフロントガラスを備え、支柱で支えられていた。車体全体の安定性を確保するため、28歳のゴッドロブ・エスペンラウブはドアを一つだけ取り付けることにした。乗客は右側から車に乗り込んだ。自動車のクラシック的な特徴はフロントエンドに見ることが出来る－ワンダラーエンジンの空気供給のため、層状構造のラジエーターグリルが取り付けられていたのだ。そのすぐ隣に、彼はヘッドライトを配置した。

Nederlands

De naam Gottlob Espenlaub is voornamelijk bekend in de luchtvaart. Op 20-jarige leeftijd bouwde hij uit wrakstukken een eigen zweefvliegtuig. Dat was in 1920 en vanaf dat moment was zijn naam als ontwerper van vliegtuigen gevestigd.

In 1928 vatte Gottlob Espenlaub het plan op zijn kennis uit de vliegtuigindustrie toe te passen op de automobielbouw. Een Wanderer diende als basis voor zijn plan. Terwijl hij het onderstel kennelijk geheel ongewijzigd liet, kon hij op het koetswerk zijn ideeën realiseren. Zonder acht te slaan op de contemporaine carrosseriebouw meende hij de praktijk van de vliegtuigbouw één op één op de automobielbouw te kunnen toepassen. Alhoewel er geen technische gegevens of andere notities betreffende zijn auto zijn nagelaten, mag men aannemen dat hij lichtmetaal combineerde met elementen uit de constructie van zweefvliegtuigen. Op deze manier ontstond een bolvormig voertuig met vier ingesloten wielen. Gezien de ruimte die nodig was voor de voorwieluitslag binnen de carrosserie was het voertuig een stuk breder dan de gebruikelijke automobiel. Vanwege het gebruikte onderstel was het niet mogelijk stilistische verfijningen aan de carrosserie aan te brengen. Dat was de reden dat het koetswerk er nogal lomp uitzag en het geheel wekte de indruk van een bizar voertuig uit lang vervlogen tijden. Het passagierscompartiment, waarvan de kleine driedelige voorruit met raamstijlen was gefixeerd werd eveneens in een gemengde bouwwijze uitgevoerd. Om de stijfheid van de carrosserie te bewaren koos de 28-jarige Gottlob Espenlaub er voor slechts één deur te monteren. Chauffeur en passagiers stapten aan de rechterkant in. Dat het om een auto ging werd duidelijk aan de voorkant, want voor de koeling van de Wanderer-motor was een grille noodzakelijk en die werd door de vliegtuigbouwer met lamellen uitgevoerd. Daarnaast plaatste hij de twee koplampen.

Polski

Imię i nazwisko Gottloba Espenlauba może być znane niektórym pasjonatom lotnictwa. W wieku 20 lat ten niemiecki pilot i wynalazca zbudował szybowiec przy użyciu części z wraku innego statku powietrznego. Wydarzenie to miało miejsce w 1920 roku i odtąd nazwisko syna wiejskiego pasterza kojarzone było z konstrukcjami lotniczymi.

W 1928 roku Gottlob Espenlaub swoją wiedzą na temat budowy samolotów wykorzystał do konstruowania samochodu. Podstawą jego projektu był Wanderer Typ 10/II. W swoim nowym samochodzie zastosował oryginalne podwozie Wanderera, ale karoserię zaprojektował od nowa. Nie sugerując się ówczesnymi nadwoziami, zaprojektował własne, inspirując się samolotami. Mimo że nie zachowała się ani dokumentacja techniczna, ani inne zapiski dotyczące tego pojazdu, można przypuszczać, że konstrukcja Espenlauba łączyła podzespoły z lekkiego metalu z elementami szybowca. Tak powstało bulwiaste, opływowe nadwozie w całości niemal zasłaniające wszystkie cztery koła. Aby umożliwić osłoniętym przednim kołom skrętność, samochód musiał być znacznie szerszy niż konwencjonalne samochody. Ze względu na specyficzną konstrukcję podwozia nie dało się „podrasować” stylistyki pojazdu. Dlatego też auto miało toporny charakter i wyglądało bardzo dziwacznie. Przeszklenie samochodu stanowiła stosunkowo niska, trzyczęściowa przednia szyba, którą dzieliły dwa słupki. Aby zapewnić odpowiednią stabilność karoserii, 28-letni Gottlob Espenlaub zdecydował się na montaż tylko jednej pary drzwi. Zarówno kierowca, jak i pasażerowie wchodzili przez nie do pojazdu z prawej strony. Cechą charakterystyczną samochodu była ożebrowana osłona chłodnicy, która zapewniała dopływ powietrza do silnika Wanderera. Po obu stronach „grilla” konstruktor umieścił reflektory.