other languages

日本人

1937年に登場したオペル・スーパー6をベースに、エアロダイナミクスを追求した後継車を作りたいという願望がオペル社内で高まっていた。これは、ゲオルク・フォン・オペル自身の要望であった可能性が高い。リュッセルスハイム（オペルの本拠地）の経営陣は、他のドイツの大手メーカーと同様、ドイツの高速道路網（ドイツ・アウトバーン）が発達する過程において、そこで高い平均速度を確実に出すことができる高速乗用車について考えていた。

ゲオルク・フォン・オペルは、マイン川沿いのフランクフルトにあるカーボディ・ショップ「デーア＆シュレック」に連絡をとった。デーア＆シュレック社では、オーナーのヤコブ・デーアとマティアス・シュレックが、空気力学的な観点から理想的な車の形をデザインすることに熱心に取り組んでいた、そして有名な自動車デザイナーのラインハルト・フレイヘア・ケーニヒ・フォン・ファクセンフェルドをボディデザイナーとして獲得することに成功した。1937年、彼はジャレーのアイデアに触発されて、オペル6をベースにしたアルミ製車体をデザインした。デザイン画の署名には（オペル2リッターシャシーをベースにしたジャレーの流線型車体の青写真）という言葉が記されている。この印象的なドロップ型のデザインは、1938年にフランクフルト工場で若干アレンジされて2種類のモデルに使用された。最高速度は160km/hを超え、その空気力学の原理を応用したデザインは期待通りのものだったが、連続生産はされなかった。

その後、2台とも忘れ去られただけでなく、おそらく廃車になったと思われる。現在では、この2台の流線型車は1台も存在しないことが分かっている。

Nederlands

Bij Opel vatte men het plan op om van de in 1937 geïntroduceerde Opel Super 6 een aerodynamisch vormgegeven variant te creëren. Het is zeer waarschijnlijk dat het verzoek daartoe van Georg von Opel zelf uitging. Onder invloed van de snelgroeiende aanleg van de Duitse Autobahnen maakte de bedrijfsleiding uit Rüsselheim - net zoals de andere grote Duitse automobielfirma’s dat deden – plannen voor een zeer snelle personenwagen, die op deze snelwegen een hoog gemiddelde kon garanderen.

Georg von Opel wendde zich tot de carrosseriebouwer ‘Dörr & Schreck’ in Frankfurt am Main. Bij Dörr & Schreck waren de eigenaren Jakob Dörr en Matthias Schreck vol toewijding op zoek naar de ideale stroomlijn voor hun modellen en zij hadden daartoe de aerodynamicus Reinhard Freiherr König von Fachsenfeld als vormgever aangetrokken. In 1937 ontwierp hij voor het onderstel van de Opel een aluminium koetswerk, mede geïnspireerd door de ideeën van Paul Jaray. Dat bleek ook uit het onderschrift bij zijn schets: “Ontw. van een Jaray strooml. carrosserie op een Opel 2-liter chassis...”. De onmiskenbare druppelvorm werd door het bedrijf uit Frankfurt in 1938 tweemaal met kleine verschillen in aluminium vormgegeven. Met een topsnelheid die boven de 160 km/u lag voldeed het aerodynamische ontwerp aan de verwachtingen, maar desalniettemin ging het model niet in serieproductie.

De beide auto’s raakten vervolgens niet alleen in de vergetelheid, maar werden waarschijnlijk ook gesloopt – in elk geval bestaan voor zover wij weten beide stroomlijnmodellen niet meer.

Polski

Bazując na modelu Opel Super 6, który zadebiutował na rynku motoryzacyjnym w 1937 roku, firma z Rüsselsheim, opracowała aerodynamiczną wersję tego samochodu. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że taką decyzję podjął sam właściciel, Georg von Opel. Temu postanowieniu sprzyjała rozrastająca się w Niemczech sieć autostrad – podobnie jak w przypadku innych niemieckich wytwórców samochodów – zarząd Opla pomyślał o szybkich autach osobowych, które mogłyby rozwijać dużą prędkość na tego rodzaju drogach.

Georg von Opel skontaktował się z zakładem Dörr & Schreck we Frankfurcie nad Menem. Właściciele warsztatu blacharskiego Jakob Dörr i Matthias Schreck postanowili zaprojektować samochód o idealnym pod względem aerodynamiki kształcie. Do tego celu jako projektanta nadwozia wybrali znanego inżyniera i jednocześnie kierowcę wyścigowego Reinharda Freiherra von König-Fachsenfelda. W 1937 roku opracował on aluminiową karoserię na podstawie modelu Opel Super 6 inspirowaną pomysłami Paula Jaraya. Świadczy o tym inskrypcja na szkicu samochodu „Entw. einer Jaray stroml. Karosserie auf Opel-Chassis 2 Liter” (projekt opływowej karoserii autorstwa Jaraya na bazie podwozia Opla z dwulitrową jednostką napędową). Efektowną, nieco zmodyfikowaną opływową konstrukcję zmontowano w dwóch egzemplarzach w fabryce we Frankfurcie w 1938 roku. Aerodynamiczny bolid osiągał maksymalną prędkość ponad 160 km/h, ale niestety nie trafił do produkcji seryjnej.

Obydwa samochody uległy nie tylko zapomnieniu, lecz także uległy zezłomowaniu. Dziś można je podziwiać jedynie na nielicznych zdjęciach i szkicach.