other languages

日本人

車体デザインを変更しただけで、元の車より35km/h近く速く走れる車を想像してみてほしい。現代であれば、これは間違いなくセールスポイントになるだろう、しかし1923年当時はどうやら特筆すべきことではなかったようだ。

アウディが1921年のベルリンモーターショーで中型乗用車タイプK（正しくはアウディ14/50 hp タイプK）を初めて一般公開したときの以下の記録が残っている。"この車は、外観的には時代に即したものであった。つまり、直線的なラインがデザインを特色づけていた。両側に2つの大きなヘッドライトを配した力強いラジエーターグリルは、長方形のフロントガラスと同様に風の抵抗を受けた。"

1923年、自動車構造における空気力学のパイオニア、ポール・ジャレイがアウディKを手にし、研究の末、新しい車体を形作った。1920年代初頭の時代風潮の中で、ジャレイ＝アウディのボディは市販のそれとはまったく似ても似つかないものだった。この観点からアウディの経営陣が流線型の未来的なクルマに対して非常に慎重な反応を示したことが今日でも理解できる。経営陣は、このような革命的な外観は大量生産では売れないと確信していたに違いない。最高時速が標準の95km/hから130km/hという驚異的なスピードに引き上げられたことでさえ、おそらく買い手を納得させることはできなかっただろう。

Nederlands

Stel u voor dat een auto ten gevolge van uiterlijke aanpassingen zo’n 35 km/u sneller zou kunnen rijden dan het origineel waarop hij gebaseerd is. In onze tijd zou dat een onweerlegbaar verkoopargument zijn, maar daarvan was in 1923 kennelijk nog geen sprake.

In 1921 toonde Audi op de autotentoonstelling van Berlijn voor de eerste keer zijn middenklasse personenwagen, het Type K, officieel de “Audi 14/50 PS Typ K”, aan het publiek. Het uiterlijk van de auto was geheel vormgegeven naar de eisen van de tijd. Dat betekende dat de vorm werd overheerst door rechte lijnen. De reusachtige radiator met zijn twee grote koplampen aan weerszijden was net zo rijwindgevoelig als de rechthoekige voorruit.

De voorvechter van aerodynamica in de automobielindustrie, Paul Jaray, schafte in 1923 als tweede auto een Audi K aan en construeerde daarop een nieuwe carrosserie, indachtig zijn onderzoeken. Bekeken door de ogen van iemand uit het begin van de vroege jaren ’20 leek de carrosserie van de Jaray-Audi in niets meer op het origineel uit de showroom. Zo gezien zal men er ook heden nog begrip voor op kunnen brengen dat de directie van Audi zeer voorzichtig op het nieuwe stroomlijnmodel reageerde. Het zal de heren ongetwijfeld duidelijk geweest zijn dat een zo revolutionair uiterlijk niet voor het grote publiek was. Ook de verhoging van de topsnelheid van 95 km/u naar een opmerkelijke 130 km/u zal vermoedelijk de potentiële kopers niet hebben kunnen overtuigen – snelheid was in die dagen nog geen serieus verkoopargument!

Polski

Wyobraźmy sobie, że samochód mógłby jechać prawie 35 km/h szybciej niż jego pierwowzór – i to tylko dzięki zmianom w konstrukcji nadwozia. We współczesnych czasach byłby to niezły chwyt marketingowy, ale sto lat temu wydawało się to kompletnie nieistotne.

Tak było w przypadku Audi, kiedy w 1921 roku podczas targów motoryzacyjnych w Berlinie producent ten zaprezentował swój samochód osobowy należący do wyższej klasy średniej – Audi 14/50 KM Typ K. Jeśli chodzi o względy wizualne, pojazd ten nie odbiegał od ówcześnie panujących trendów, czyli mówiąc w skrócie: był po prostu kanciasty. Potężna osłona chłodnicy z dwoma dużymi reflektorami po jej obu stronach stawiała opór powietrzu w takim samym stopniu, jak pionowo zamocowana przednia szyba.

Dwa lata później – w 1923 roku – pionier pojazdów o aerodynamicznych kształtach, Paul Jaray, dokonał czegoś wyjątkowego. Na podwoziu Audi K osadził niezwykle opływową karoserię, którą zaprojektował, inspirując się własnymi badaniami nad sterowcami. Trzeba dodać, że we wczesnych lat dwudziestych XX wieku nadwozie autorstwa Jaraya było rewolucyjne – zmieniony wizualnie Typ K w niczym nie przypominał swojego pierwowzoru. Kierownictwo Audi odniosło się z dużą dozą rezerwy do futurystycznie wyglądającego samochodu. Przed uruchomieniem produkcji na dużą skalę szefowie firmy musieli uzyskać pewność, że pojazd o tak przełomowym wyglądzie uda się sprzedać. Nawet obniżenie zużycia paliwa i zwiększenie prędkości maksymalnej z 95 km/h do – jak na owe czasy ogromnej – prędkości (wynoszącej 130 km/h) nie były w stanie przekonać żadnego nabywcy. Na osiągach nie dało się bowiem wówczas zarobić.

Jaray usilnie starał się sprzedawać prawa do własnych patentów i nawiązywać współpracę z różnymi producentami, ale okazało się to trudniejsze, niż się spodziewał: ludzie w tamtych czasach chcieli monumentalnych samochodów o pudełkowatym kształcie.