other languages

日本人

1930年代半ば、ベルリンのエンジニア ゲルハルト･メイチャーは標準的なエンジンの排気量は692ｃｃだが、国際的なレースイベントに参加するときは常に1.5リッタークラスで始動する必要があると批判した。その不足を補うため、彼は2つエンジンを使用し少なくとも1,384ｃｃの車をデザインした。

シャーシーについては、そのベルリンのエンジニアがDKWマスタークラスの標準的な下部構造を採用した。彼は一つ目のエンジンを前部の元の位置に残したまま、2番目のエンジンを取り付けるため後車軸のシャーシーを改良した。2番目のエンジンの取り付けは、シリンダーブロックを回転させることで実装されたため、スターターとオルタネーターもそれに応じて改装した。トランスミッション、ギアボックスおよびアクセラレータケーブルによって両方のエンジンが同時に駆動できた。ゲルトハルト・メイチャーはその車の最高速度125km/hと走行距離100kmあたり12Lの燃料消費量を確保した。四輪駆動にするため、賢いベルリンのエンジニアは、リアアクスルをドリブンフロントアクスルにただ交換するだけでよかった。追加のリアエンジンの冷却に必要な両側のフロントドアのすぐ後ろに小さな突出した吸気口が設置された。それらは車体全体と同じく審美的に設計されていた。ゲルハルト・メイチャーは特に、最新の流線型モデルというアイデアを実現したのだ。彼は眺めの良さを重視し、アーチ型になってルーフに引き入れることができるフロントガラスを思いついた。驚いたことに、彼は当時非常に珍しい、柔軟な素材のプレキシガラスからそれを作った。

車のラジエーターグリルにあるエレガントな曲線の文字「GM」　ゲルハルト・メイチャー（Gerhardt Macher）のイニシャルは、そのデザイナーを示す唯一のマークであった。

Nederlands

In het midden van de jaren ’30 had ingenieur Gerhardt Macher uit Berlijn er moeite mee dat DKW’s, bij deelname aan internationale sportevenementen steeds weer in de 1,5-liter klasse moesten starten terwijl in standaarduitvoering de motor slechts 692 cc inhoud had. Om dit nadeel te omzeilen besloot hij een auto te bouwen die werd aangedreven door twee motoren zodat tenminste een cilinderinhoud van 1.384 cc kon worden bereikt.

Als chassis koos de technicus uit Berlijn het onderstel van een DKW Meisterklasse, dat hij aan de achterzijde voor de inbouw van een tweede motor aanpaste, terwijl aan de voorkant de eerste – standaard - ingebouwde motor zijn normale werk bleef doen.

De inbouw van de tweede tweecilinder motor lukte dankzij het omdraaien van het cilinderblok met aanpassingen aan starter en dynamo. De overbrenging, aandrijving en gaskabel werkte tegelijkertijd op beide motoren. Met zijn constructie wist Gerhardt Macher een vermogen van 50 pk te bereiken. Hij gaf een topsnelheid van 125 km/u en een verbruik van 12 liter 2-takt mengsel per 100 km aan. Vierwielaandrijving werd bereikt door de achteras simpelweg te vervangen door een vooras. Om het probleem van de koeling van de achterin geplaatste tweede motor te ondervangen, staken achter beide deuren twee kleine luchtinlaten buiten de carrosserie uit. Esthetisch gesproken waren die net zo mooi vormgegeven als het totale koetswerk. De toenmalige ideeën over stroomlijn werden door Gerhardt Macher met verve toegepast, waarbij hij grote nadruk legde op een goed uitzicht. Hij bedacht daarom een vooruit die aan de bovenzijde gebogen was en doorliep tot in het dak. Het was opmerkelijk dat hij deze fabriceerde in buigzaam Plexiglas, een in die tijd nog zeer ongebruikelijk materiaal.

Het op de grille bevestigde logo met de aan elkaar verbonden letters “GM” was de enige verwijzing naar de ontwerper.

Polski

W połowie lat 30. XX wieku inżynier Gehardt Macher z Berlina skrytykował, że samochody DKW, biorąc udział w międzynarodowych wyścigach, zawsze muszą startować w klasie 1,5 litra, mimo że standardowe silniki mają tylko 692 cm3 pojemności skokowej. Aby to zmienić, zaprojektował samochód, w którym zamontował dwa takie silniki, co pozwoliło na podwojenie pojemności – do 1384 cm3.

Na podwozie pomysłodawca wybrał standardowy podzespół DKW Master Class. Zmodyfikował konstrukcję tylnej osi w celu umiejscowienia drugiego silnika, podczas gdy pierwszy silnik pozostał na swoim pierwotnym miejscu, czyli z przodu pojazdu. Montaż drugiej jednostki napędowej zrealizowano dzięki obróceniu bloku cylindrów i niezbędne modyfikacje rozrusznika i alternatora. Wał napędowy, skrzynia biegów i linka gazu współpracowały z dwoma silnikami jednocześnie. Samochód Gerhardta Machera rozwijał prędkość maksymalną 125 km/h. Zużycie paliwa wynosiło około 12 litrów na 100 kilometrów. Napęd na cztery koła sprytny inżynier z Berlina uzyskał zastępując tylną oś przednią osią napędową. W celu zapewnienia niezbędnego chłodzenia dla dodatkowego silnika z tyłu pojazdu, zamontowano wloty powietrza po obu stronach auta bezpośrednio za przednimi drzwiami. Były one równie estetyczne jak cała karoseria. Samochód wyglądał więc zgrabnie i nowocześnie. Ponadto przednią szybę lekko wygięto i nieco przedłużono, aby zachodziła na dach. Co zaskakujące, została wykonana z wówczas nietypowego, elastycznego materiału – pleksiglasu.

Stylizowane, eleganckie inicjały „GM” na osłonie chłodnicy pojazdu były jedynym śladem, wskazującym na autora tego oryginalnego projektu.