other languages

日本人

いわゆる”鉄のカーテン”が第二次世界大戦後にも存在し続けていたため、1930年代から生き残っていた最後の車たちも新興の東ドイツでは徐々に廃れていき、国のシステムに都合のいい画一的モデルが国中に出回るようになっていきました。乗用車では、1955年に最初に生産された2ストロークのヴァルトブルクがトップモデルになったことを意味しました。政治的要件や国の政策目標に関係なく、メルセデスタイプ170 Vの最後のコピーもまだ使用されていました。社会主義化が進むにつれ、メルセデスモデルを所有することは、ステータスを誇示したいという人たちの尽きない欲求を満たすことになりました。

ゲルリッツにあるシュヴァルツェ家の家族経営の工場で、170 Vを完全に新しく組み立て直すことにより、2度目の命を与えるというアイデアが生まれました。 多くの職人技と即席の技能を使って、ブリキ職人は170 Vの車体の前面をヴァルトブルク311の車体に取り付けました。メルセデスの独特なラジエーターを正確に統合させることに最大の注意が払われ、長さが短くされました。今日でも、シュヴァルツェ社の従業員は、当時の限られた施設にもかかわらずこの統合を非常に巧妙に実現したということは確かです。 メルセデス170 Vのオリジナルの1.7リッター4ストロークエンジンは、フロントフードの下で変わらず動きつづけました。ここでも、すでに何キロも走っていた老朽化したシュヴァーベンのドライブを活性化させるために、高度な工夫が必要だったのかもしれません。 38馬力、3,200 rpmで、西ドイツのエンジンは現代のヴァルトブルクエンジンと同じくらい強力でしたが、2サイクルではなく4サイクルでした。 最高速度は110 km / hで、2台の乗用車のミックスは当時のドライビングバリューと完全に一致していました。 1956年以降、個人的に改装され、主にゲルリッツのタクシー会社によって使用されました。

シュヴァルツェで最終的に何台のコピーが製造されたかは実際のところわかっていません。いくつかの文献に、20台とも、ほかの筋では少なくとも3ダースとも言われています。その民間改造車の生産期間は1960年初頭まで継続されました。

Nederlands

Terwijl na het einde vaan de Tweede Wereldoorlog het ‘IJzeren Gordijn’ steeds verder dichtging en in de nog jonge DDR de laatst overgebleven automobielen uit de jaren ’30 één voor één de geest gaven nam de van overheidswege gewenste uniformiteit hand over hand toe. Voor wat betreft personenwagens betekende dat dat de uit 1955 daterende tweetakt Wartburg 311 gepromoveerd werd tot topmodel. Tegelijkertijd waren er, onafhankelijk van de politieke doelen en staatsvoorschriften, her en der ook nog de laatste exemplaren van de vooroorlogse Mercedes 170V in gebruik. Het bezit van zo’n Mercedes werd met het voortschrijden van het socialisme op steeds hogere waarde geschat.

In de privé werkplaats van de familie Schwarze in Görlitz ontstond het idee de 170V in een tweede leven te geven door haar in een nieuw kleed te steken. Met veel behendigheid en improvisatietalent pasten de behendige blikslagers het front van een 170V op de carrosserie van de Wartburg 311. Van het grootste belang was een goede integratie van de markante Mercedes grille, die voor dat doel wel moest worden ingekort. Er kan geconstateerd worden dat het personeel van de firma Schwarze, zeker gezien de schaarse middelen die ter beschikking stonden, hun opdracht uiterst kundig hebben volbracht. Onder de motorkap deed de originele 1,7 liter Mercedes viertaktmotor nog steeds zijn werk. Er moet veel vernuft aan te pas zijn gekomen om de bedaagde motor met z’n vele kilometers achter de rug een nieuw leven in te blazen. Met zijn 38 pk bij 3.200 t/min was de West-Duitse motor net zo sterk als een moderne Wartburg, maar hier kreeg de chauffeur zijn paardenkrachten uit vier takten en niet uit twee toegediend. Met een topsnelheid van 110 km/u kon deze mengvorm van twee personenwagens zich in zijn tijd goed meten met de overige weggebruikers. Het waren vooral de taxichauffeurs van Görlitz die vanaf 1956 gebruik maakten van dit bedenksel.

Hoeveel van dergelijke conversies het carrosseriebedrijf Schwarze uiteindelijk heeft afgeleverd is niet precies bekend. Terwijl veel bronnen het getal 20 noemen wordt er ook gesproken van ‘minstens drie dozijn’. De productieperiode liep door tot aan het begin van de jaren ’60.

Polski

Po zakończeniu II wojny światowej opadła żelazna kurtyna – z dopiero co powstałej NRD wycofywano ostatnie ocalałe pojazdy z lat 30. XX wieku. W latach 50. zaczęły się pojawiać masowe wytwory wschodnioniemieckiej motoryzacji produkowane przez państwowe zakłady. Tak też było w przypadku dwusuwowego Wartburga, który opuścił linie montażowe w 1955 roku. Samochód szybko stał się stał się szczytem DDR-owskich marzeń. Niezależnie od polityki reżimu ostatnie egzemplarze Mercedesa 170 V nadal były w użyciu. W miarę postępowania komunizmu posiadanie takiego modelu Mercedesa wiązało się z coraz większym prestiżem.

W prywatnym warsztacie rodziny Schwarze w Görlitz narodził się pomysł, aby dać 170 V drugie życie, składając samochód na nowo. Blacharze z wielkim kunsztem rzemieślniczym i pomysłowością zamontowali przód 170 V w Wartburgu 311. Największą uwagę zwrócono na wbudowanie charakterystycznej chłodnicy Mercedesa, którą trzeba było skrócić, aby dopasować do nowego nadwozia. Pod maską umieszczono oryginalny czterosuwowy silnik Mercedesa 170 V o pojemności 1,7 litra i mocy 38 KM (przy 3200 obr./min). Zachodnioniemiecka jednostka napędowa była równie sprawna jak nowoczesny dwusuwowy motor Wartburga. Maksymalna prędkość tej efemerydy wynosząca 110 km/h była wartością normalną jak na owe czasy. Od 1956 roku z pół-Mercedesa pół-Wartburga korzystały głównie firmy taksówkarskie z Görlitz.

Nie wiadomo dokładnie, ile egzemplarzy tego samochodu wykonał producent nadwozi Schwarze. Jedne źródła wspominają o 20 sztukach, inne podają co najmniej trzy tuziny tej dziwnej przeróbki, którą wytwarzano do początku lat sześćdziesiątych XX wieku.