other languages

日本人

チェーザレ・イソッタとヴィンチェンツォ・フラスキーニは自動車の輸入、販売、修理をする会社を1900年1月27日にミラノに設立した。イソッタ フラスキーニという略称で、この工場は自動車業界で知られるようになった。1934年の夏、ラジエーターに会社のロゴが付いた最後の一台がラインを通過しその生産を終えた。

国の意向により、それ以降工場はイタリアの航空機用のエンジンを製造しなければならなかった。戦時中、生産は本格的に行われたが、経営陣に自動車生産に戻りたいという願望が再び沸き起こった。終戦後の計画はすでに立てられていた。そしてその計画のなかに裕福な顧客の為の車も含まれていた。排気量3.4L、出力125hpのV8リアエンジンは車を時速170kmまで加速させることが出来るはずだった。それは1945年のイタリアでは常識を超えた速度であった。

車体は43歳のファビオ・ルイジ・ラピによってデザインされた。その伸長されたデザインによって広い内装に6シートが確保できた。車体の製造については、イソッタ フラスキーニはウーゴ・ザガートの会社に委託した。今日、ザガートは1番目だけのボディを作っただけで2番目は最初のボディを改造したものであると考えられている。戦前の類型に基づき、彼らがその車に付けた名前がティーポ 8C モンテローザだった。今日まで生産されたプロトタイプの正確な数については色々な説がある。数は3台から6台の説があり、2台のザガートボディと1948年のコンバーチブルバージョンが判明している。高級コンバーチブルバージョンの車体はザガートではなく、車体メーカーのボネスキが製造したものである。イソッタ フラスキーニについては、イタリア当局が許可しなかったため、最終的に自動車の生産は再開されなかった。代わりに工場はボートエンジンの生産に専念した。

Nederlands

Met het plan ‘automobielen te importeren, te verkopen en te repareren’ stichtten Cesare Isotta en Vincenzo Fraschini op 27 januari 1900 in Milaan hun bedrijf. Zij gebruikten hun achternamen als merk en zo werd “Isotta Fraschini’ in de autowereld bekend. In de zomer van 1934 verliet de laatste auto met hun naam op de grille de fabriek.

Op verzoek van de politiek moest het bedrijf vanaf dat moment vliegtuigmotoren gaan fabriceren. In de oorlogsjaren draaide de productie op volle toeren, maar toch ontstond er bij de directie de wens ooit weer eens auto’s te gaan bouwen. Voor het einde van de oorlog waren er al plannen uitgewerkt die voorzagen in een auto voor een uiterst welgestelde klantenkring. Een achterin geplaatste V8 met een inhoud van 3,4 liter en een vermogen van 125 pk moest de auto op een topsnelheid van 170 km/u brengen. Dat waren waardes die in 1945 in Italië verre van gebruikelijk waren!

De 43-jarige Fabio Luigi Rapi kreeg de opdracht een carrosserie te ontwerpen. Deze had veel binnenruimte met zes zitplaatsen en een langgerekt koetswerk voor ogen. Aan het bedrijf van Ugo Zagato werd de opdracht verstrekt dit ontwerp in tastbare vorm om te zetten. Er wordt tegenwoordig aangenomen dat Zagato slechts één carrosserie bouwde en dat de tweede een ombouw was van de eerste. Voor het nieuwe model koos de fabriek, met verwijzing naar de naamgeving die voor de oorlog gebruikelijk was, de naam ‘Tipo 8C Monterosa’. Over het precieze aantal prototypes dat is gebouwd is men het niet eens. Dat getal varieert tussen de drie en de zes exemplaren, waarbij slechts bewijs bestaat voor de beide Zagato’s en een cabriolet uit 1948. Het koetswerk van de luxueuze open versie kwam overigens niet bij Zagato maar bij Boneschi vandaan. Uiteindelijk ging de voorgenomen autoproductie bij Isotta Fraschini niet door omdat er geen toestemming werd verkregen van de Italiaanse overheid. In plaats daarvan ging de fabriek zich toeleggen op de productie van scheepsmotoren.

Polski