other languages

Italiano

Sulla prima metà degli anni ’50, Skoda era uno dei costruttori più influenti della Cecoslovacchia. Nel 1955 Skoda lanciò sul mercato la berlina Tipo 440 che rimase in produzione con costanti aggiornamenti fino al 1971. Subito dopo l’inizio della produzione della Tipo 440, si ebbe l’idea di sviluppare una versione roadster da vendere insieme alla versione “berlina-tre volumi”.

Il famoso architetto cecoslovacco Otakar Diblik fu incaricato alla progettazione di una carrozzeria adatta allo scopo. La nuova carrozzeria ha offerto l’opportunità di testare un materiale alternativo rispetto all’acciaio e all’alluminio comunemente usati. A causa della mancanza d’esperienza da parte di Skoda in questo tipo di automobile, la produzione della carrozzeria fu affidata ad un’azienda specializzata chiamata “Koneva”. Il corpo principale fu realizzata a mano in un unico pezzo. Le portiere e il cofano erano invece realizzati come pezzi montati sulla carrozzeria principale. Fu montato un tetto rimovibile realizzato in Plexiglass, completamente trasparente.

Con un peso di soli 56 KG (123,2 Libbre) l’auto era molto leggera. Questo prototipo era stato verniciato in una sorprendente combinazione di colori tra il blu chiaro sul masso e l’avorio sulla parte superiore della carrozzeria e fu giudicato molto attraente da coloro che l’avevano visto. Questa Skoda montava un motore da 1089cc che produceva solo 40 CV e forniva una velocità massima di soli 120 Km/h (72 Miglia Orarie). Le difficoltà logistiche con il tetto in Plexiglass e l’interesse sfumato da parte degli autori e del mercato portano all’abbandono di questo progetto. L’auto scomparve agli inizi degli anni ’60 e fu costudita in una stanza della sede Skoda di Mlada Boleslav.

Oggi il prototipo è stato “resuscitato” e restaurato nelle sue condizioni originali, anche se il tetto è diverso rispetto al progetto originale.

Nederlands

In het midden van de jaren ‘50 bracht het Tsjechoslowaakse Škoda met het type 440 een personenwagen op de markt waarvan de fabricage, in al zijn varianten en afgeleiden, tot aan 1971 werd volgehouden. Al bij aanvang van de productie werd overwogen, naast de gebruikelijke sedan in de nabije toekomst ook een roadster aan te bieden.

Met de ontwikkeling van een geschikte carrosserie werd de in zijn tijd bekende architect Otakar Diblik belast. Zijn originele vorm diende tegelijkertijd als proef voor de toepassing van een nieuw materiaal dat als alternatief voor het overal toegepaste staal zou moeten dienen. Doordat intern de nodige ervaring met dit materiaal ontbrak werd de productie bij het gespecialiseerde bedrijf Kovona ondergebracht. De carrosserie van de nieuwe cabriolet werd in één stuk door de technici van Kovona gelamineerd, net als de deuren, die apart gemonteerd werden. Voor het dak gebruikte men een passende koepel van plexiglas. Met een totaalgewicht van slechts 56 kg was de carrosserie zeer licht gebleven en de blauw/ivoren kleurcombinatie maakte op de toeschouwer een uiterst aangename indruk. Dankzij de 1098 cc grote en 40 pk sterke motor kon een top van 120 km/u bereikt worden. Problemen met de plexiglas koepel, een snel afnemende interesse bij de politiek verantwoordelijken en uiteindelijk ook bij

Škoda zelf leidde er uiteindelijk toe dat het project geen vervolg kreeg. De auto raakte in de vergetelheid en bracht zijn tijd sinds het begin van de jaren ’60 in een afgelegen stookkelder door.

Intussen is het prototype weer tot leven gewekt en het straalt weer in zijn volle glorie, zij het dat de originele plexiglas koepel niet meer voorhanden is.