other languages

Italiano

Nell’Aprile del 1962 la Ford Motor Company espose alla Seattle World Fair una concept car che aveva delle caratteristiche al di là del tempo; i responsabili per questa concept dall’aspetto futuristico furono i designers Alexander “Alex” Tremulis e James “Jim” Powers.

Solo per il fatto che l’autovettura avesse sul davanti due assi anteriori, la rendevano totalmente differente dalle auto già realizzate dall’ovale blu. Con questo meccanismo di quattro ruote sterzanti sull’anteriore, i designers volevano mostrare i vantaggi di questa idea rispetto ad un’autovettura standard; I vantaggi stavano in una decelerazione migliorata grazie alle ruote ed ai freni supplementari e un’ottima tenuta in strada in situazioni di acquaplaning. Ma la loro visione di un futuro remoto non si fermava di certo qui, con altre caratteristiche davvero avveniristiche, tanto che una di queste è usata oggi sulle auto moderne: un primordiale Sistema di navigazione. Il volante è stato sostituito da un Sistema di controllo touchscreen; mentre altre idee rimangono molto più standard, come delle tendine montate sui finestrini posteriori per coprire il lato passeggeri, anche per facilitare il riposo dopo il viaggio. Queste soluzioni davvero avveniristiche avevano affascinato I visitatori della fiera; con molta immaginazione queste idee potevano diventare realtà ed erano comprensibili, ma ciò non si riduceva solo riguardo l’aspetto esteriore della concept car, ma anche dal punto di vista della propulsione: gli ingegneri Ford avevano intenzione di realizzare un motore dotato di energia nucleare!  Ford rimase silenziosa sui valori empirici della motorizzazione, e sono tutt’ora sconosciuti, dato che la vettura esibita fu solo un esemplare privo di alcuna meccanica interiore. Ad una prima occhiata i visitatori furono anche sorpresi e divertiti anche dalla denominazione della vettura: chiamata Seattle-Ite XXI; un gioco di parole con Seattle, la città che ospitava la manifestazione, Satellite e il Ventunesimo Secolo.

Ai giorni nostri i designer Ford avevano azzeccato completamente il futuro del mondo dell’automobile con i sistemi di navigazione ed I controlli Touch, ma il doppio asse anteriore a quattro ruote e ovviamente la propulsione ad energia nucleare sono rimaste delle vere e proprie ucronie.

Nederlands

Op de stand van de Ford Motor Company op de Wereldtentoonstelling van Seattle in April 1962 stond een concept dat voorzien was van veel toekomstgerichte snufjes. Twee ontwerpers waren verantwoordelijk voor deze visie: Alexander Sarantos ‘Alex’ Tremulis en James ‘Jim’ Powers.

Al door zijn opvallende uiterlijk, met een dubbele vooras, week de auto van alle gebruikelijke auto’s af. Met de sturende tandem-as wilden de ontwerpers voordelen behalen die met een enkele as niet te bereiken waren. Dat was in de eerste plaats een kortere remweg dankzij vier schijfremmen op de vier wielen, een betere overdracht van het vermogen op het asfalt en een verbeterde wegligging in geval van aquaplaning. Daarmee hield de toekomstvisie niet op want ook andere aspecten van de Ford waren futuristisch, waaronder ééntje die ook vandaag de dag nog aanspreekt: een vroeg navigatiesysteem. Het in een auto zo vertrouwde stuurwiel was vervangen door bediening middels drukknoppen. Niet echt toekomstgericht waren de jaloezieën voor de achterruit die bij verdraaien niet alleen het licht maar ook het geluidsniveau binnenin zouden moeten dempen. Terwijl de meeste bezoekers zich verbaasden over deze snufjes konden zij met enige fantasie de praktische toepassing daarvan toch wel voor zich zien. Dat gold echter niet voor de motorisering, die de meesten ver boven de pet ging. De ingenieurs van Ford hadden voor hun toekomstvisie namelijk nucleaire aandrijving in gedachte. Natuurlijk stonden geen proefondervindelijke gegevens van deze motor ter beschikking, want het tentoongestelde concept was niet rijklaar. Ook met de typeaanduiding konten veel bezoekers maar weinig beginnen. De naam ‘Seattle-ite XXI’ was een gezochte woordspeling op de begrippen ‘Seattle’ (de stad waar de tentoonstelling plaatsvond), ‘Satelliet’ en de 21e eeuw.

Zoals we nu weten hadden de Ford ontwerpers het met hun navigatiesysteem bij het rechte eind, maar met de dubbele voorwielen, het uiterlijk en boven alles de nucleaire aandrijving zaten zij er behoorlijk naast.