other languages:

日本人

「コルベア」がアメリカのシボレーで産声を上げたのは1960年のことだった。デザイナー界では、このクルマが新しい時代の幕開けとなった。それまでのカーデザインは曲線が特徴だったが、それが突如として水平ラインに変わり、全体的に細長いが、細身で低いフォルムになった。フロントエンドとリアエンドは完全にバランスが取れていた。多くの専門家は、コルベアのデザインを自動車デザインの新時代とみなした。世界中のいくつかの自動車メーカーがこのデザインを採用し、さらに発展させた。

この開発に異を唱えたのが、フランスのデザイナー、ロベール・ブロイヤーだった。彼は、平坦で直線的なラインにはダイナミックさが欠けていると批判した。そのため、ダイナミックなデザインを再び取り入れるにはどうしたらいいか、同時にスピードを保つにはどうしたらいいかという考えが、彼の中で成熟していった。この若いデザイナーは、将来の解決案、つまり「ポスト・コルベア時代」のためのデザインの解決案を見つけるために、考えを巡らせた。その答えが矢の形、「リーニュ・フレッシュ」（フランス語で矢の形）だった。

彼のコンセプトの特徴は、フロントに向かって上昇するフロントエンドであり、ボンネットとの組み合わせで、確かに矢じりと解釈されることがあった。ルノー 4のサイズをベースにした乗用車のその後のデザインには、このデザインパターンが多かれ少なかれ反映された。最終的にブロイヤーのデザインはルノー 12に採用された。

Nederlands

Het was 1960 toen Chevrolet in de Verenigde Staten het type "Corvair' het levenslicht liet zien. In ontwerperskringen betekende dit- model het begin van een nieuw tijdperk. Werd de lijnvorming van automobielen tot dat moment voornamelijk bepaald door rondingen, nu waren er plotseling horizontale lijnen die de auto een langwerpige, maar bovenal slanke en lage vorm gaven. De voor- en achterkant waren daarbij volkomen in balans. Veel vakgenoten zagen in het ontwerp van de Corvair het begin van een nieuwe periode in de automobielvormgeving.

Verschillende fabrikanten van over de hele wereld namen de trend over en ontwikkelden hem verder.

lemand die tegen deze ontwikkeling inging was de Franse ontwerper Robert Broyer. Zijn kritiek was dat die vlakke, rechte lijnen elke vorm van dynamiek tenietdeden. Met dat uitgangspunt ging hij nadenken over de mogelijkheid opnieuw een dynamische vorm te ontwikkelen die tegelijkertijd ook het idee van snelheid kon overbrengen. De jonge ontwerper liet zijn gedachten de vrije loop en kwam met een oplossing voor stilelementen voor het tijdperk 'na de Corvair'. Dat was de

'Ligne Flèche', in het Nederlands de "Pijllijn".

Het opmerkelijke aan het concept was de voorkant, die geleidelijk opliep en die in combinatie met de motorkap zeker als en pijl kon worden geînterpreteerd. In de ontwerpen van toekomstige personenauto's, gebaseerd op de maatvoering van de Renault 4, kwam dit patroon steeds weer in meer of mindere mate terug. Het ontwerp van Boyer kon uiteindeliik worden teruggevonden in de Renault 12.

Polski

W 1960 roku światło dzienne ujrzała „osobówka” klasy średniej – Chevrolet Corvair. W kręgach designerów motoryzacyjnych pojazd ten zapoczątkował nową erę. Do tego momentu samochody charakteryzowały się wyobleniami i krzywiznami – nagle w bryle nadwozia pojawiły się poziome linie. Obniżone nadwozie przybrało wydłużony, smukły kształt. Długość maski i klapy bagażnika miały podobną długość – optycznie więc samochód wyglądał stosunkowo symetrycznie. Wielu ekspertów potraktowało corvaira jako zwiastun nowej ery projektowania samochodów. Kilku producentów pojazdów na całym świecie zaadaptowało projekt i go rozwijało.

Jednym z przeciwników tego trendu był francuski designer Robert Broyer. Zaciekle krytykował on fakt, że tego typu nadwoziom brakowało dynamiki. W związku z tym postanowił zademonstrować, w jaki sposób należy projektować dynamicznie wyglądający samochód, który jednocześnie oddawałby wrażenie prędkości. Młody projektant dał upust swojej wyobraźni i opracował koncepcję modelu ery „post-corvair”. Na desce kreślarskiej powstał więc pojazd o kształcie strzały – Ligne Flèche.

Charakterystyczną cechą samochodu koncepcyjnego był zadarty ku górze przód, który w połączeniu z maską mógł stanowić wizualne nawiązanie do grotu strzały. W kolejnych projektach samochodów osobowych wielkością zbliżonych do renaulta 4, wzornictwo to znalazło swoje mniejsze lub większe odbicie. Ostatecznie projekt Broyera znalazł zastosowanie w renaulcie 12.