other languages:

日本人

Nederlands

Het begin van het studieobject dat als ‘Project 600’ de Renault-geschiedenis is ingegaan valt terug te leiden tot het midden van de jaren ’50. Het was in die tijd dat de toenmalige president-directeur Pierre Dreyfus plannen liet uitwerken voor een toekomstige stadsauto. Innovatie voor de toekomst, zelfs als dit een afwijking betekende van bekende en klassieke automobielconcepten was het uitgevaardigde devies. Het belangrijkste begrip dat aan de ontwerpers werd meegegeven was ‘compact’, want dat moest het uitgangspunt voor het prototype worden. Deze eis werd ingegeven door het in die dagen steeds drukker wordende stadsverkeer en de daarmee verbonden zoektocht naar alternatieve auto’s die weinig plaats innamen – en derhalve compact waren.

Onder de verantwoordelijke handen van Fernand Picard en Maurice Holleville ontstond op basis van het onderstel van een serie-Dauphine een volkomen nieuw soort auto-architectuur. Het was opvallend dat er geen motorkap was zodat de voorstoelen zich recht boven de vooras bevonden – iets wat tot dan toe uitsluitend bij vrachtwagens en bestelbussen werd gezien.

Natuurlijk werd daardoor de vraag opgeroepen waar de motor dan wel geplaatst moest worden. Deze, een seriemotor met 845 cc, werd door de ontwerpers vlak voor de achteras geplaatst.

In 1957 was het bij Renault intern als Project 600 bekendstaande concept zover klaar dat men het uiterlijk bij Ghia in Italië liet vormgeven. De weg naar serieproductie kon het model echter niet vinden.

Polski

 Początki prac Renaulta nad samochodem, który przeszedł do historii jako Projet 600, sięgają połowy lat 50. ubiegłego wieku. Był to czas, w którym prezes firmy Pierre Dreyfus pracował nad konstrukcją przyszłego auta miejskiego. Ówczesne motto firmy brzmiało: „Innowacja dla przyszłości, nawet przy jednoczesnym odejściu od dobrze znanych i klasycznych koncepcji samochodów”. Słowem-kluczem dla inżynierów i projektantów Renaulta było „kompaktowy”, ponieważ pojazd miał stanowić podstawę dla samochodów testowych. Wedle specyfikacji przeznaczeniem auta był ruch miejski. Tego typu podejście zaczynało wtedy zyskiwać na popularności – budziła się bowiem świadomość intensyfikacji ruchu drogowego w aglomeracjach i związane z nią poszukiwanie alternatywnych konstrukcji, które nie zajmowałyby dużo miejsca.

Pod kierownictwem Fernanda Picarda i Maurice’a Holleville’a opracowano zupełnie odmienny typ pojazdu w oparciu o standardowy model Dauphine. Uderzający był brak przedniej maski, dzięki czemu przednie siedzenia znajdowały się tuż nad przednią osią – wcześniej rozwiązanie to było znane tylko z ciężarówek i furgonetek.

Jak można przypuszczać natychmiast pojawiły się pytania o to, gdzie umieszczono silnik. Otóż, za sprawą sprytnych konstruktorów seryjna jednostka napędowa o pojemności 845 cm3 znalazła się bezpośrednio przed tylną osią.

W 1957 roku prace nad koncepcją ukończono, a projekt zyskał na krótko nowe życie we włoskiej fabryce Ghia. Mimo to pojazd nie trafił jednak do produkcji seryjnej.