other languages

日本人

1930年代後半、ロードレース界はドイツのメルセデス・ベンツとオート・ユニオンの独壇場であった。他のメーカーは、競争力のあるクルマをレースに送り込むことができなかったため、3リッターの最高級クラスに代わるスポーツカーを模索していた。そこで、1.5リッターという小排気量クラスが選ばれたのである。イタリアの伝統あるアルファロメオ社もこの結論に達し、1938年に最初のレースカー、タイプ158の製造を実現した。この間、3リッターの最高峰クラスは、将来的には1.5リッタークラスに取って代わられるべきだという考えに最終的に固まった。計画はすでにかなり進んでいたため、新クラスの導入はすぐに明白となり、アルファロメオは新しいレーシングカーを開発することになった。

この仕事を任されたのは、当時43歳のスペイン人エンジニア、ウィルフレド・リカートだった。アルファロメオの歴史上初めて、彼はエンジンの搭載位置を車体中央部に設定した。さらに、非常に低い重心も重要な要素と考えた。この2つのスペックを両立させたのが、180度V型の極めてフラットな12気筒エンジンである。ルーツ式スーパーチャージャーで強力な性能向上を図り、1500ccの4ストロークエンジンは330ps以上/8600rpmの性能を持つに至った。開発当初は、おそらく1台だけの生産で、タイプ512の略称で呼ばれていた。その後、戦時中に2台目のレーシングカーが生産されたと言われているが、テスト走行が行われることはなかった。

512のプロトタイプは2台が今日まで残っている。1台は「アルファロメオ博物館」に、もう1台は「レオナルド・ダヴィンチ国立科学技術博物館」の展示物になっている。

Nederlands

In de late jaren ’30 werden autoraces duidelijk door de merken Mercedes-Benz en Auto Union gedomineerd. De andere fabrikanten waren nauwelijks in staat om concurrerende renwagens het circuit op te sturen en om toch in staat te zijn sportieve prestaties neer te zetten zochten zij naar alternatieven voor de 3-liter koningsklasse. Daarvoor bleek de kleine 1,5-liter klasse geschikt. Ook de van oudsher bekende Italiaanse Alfa Romeo fabriek kwam tot dit inzicht en zij realiseerden in 1938 met het type 158 hun eerste raceauto in deze klasse. In die dagen vatte de gedachte steeds meer post dat de 3-liter categorie als hoogste klasse in de rensport in de toekomst zou moeten worden vervangen door een klasse voor renwagens tot 1,5 liter. Die plannen waren al zo ver gevorderd dat die voorgenomen categorie spoedig ingevoerd zou gaan worden. Bij Alfa Romeo ontwikkelde men daarom een nieuwe raceauto.

De opdracht werd verstrekt aan de 43-jarige Spaanse ingenieur Wilfredo Ricart. Hij koos voor zijn ontwerp voor het eerst in de geschiedenis van Alfa Romeo voor een model met middenmotor. Daarbij streefde hij naar een zeer laag zwaartepunt. Deze twee uitgangspunten verbond hij met de bouw van een zeer vlak uitgevoerde 180º V‑12 motor. Een Roots-compressor zorgde voor een flinke stijging van de prestaties zodat de 1.500 cc viertaktmotor meer dan 330 pk bij 8.600 t/min kon leveren. In het begin van de ontwikkeling werd slechts één exemplaar van het model, dat de typeaanduiding 512 meekreeg, geconstrueerd. Een tweede raceauto zou later – al in de oorlog – gebouwd zijn, maar daarmee konden geen proefritten meer worden gemaakt.

De beide prototypes van de 512 hebben het tot de dag van vandaag overleefd. De ene is tentoongesteld in het ‘Museo Storico Alfa Romeo’ en de andere staat in het Nationale Wetenschap en Technologie Museum ‘Leonardo da Vinci’, eveneens in Milaan.

Polski

Pod koniec lat 30. XX wieku wyścigi samochodowe były wyraźnie zdominowane przez niemieckie marki – Mercedes-Benz i Auto Union. Inni producenci nie byli stawić tej dwójce czoła na torze. Dlatego więc szukano alternatywy dla 3-litrowych silników, która pozwoliłaby konkurencji osiągnąć sportowy sukces. Mniejsze jednostki napędowe o pojemności 1,5 litra wydawały się właściwym wyborem. Tym tropem poszło szefostwo włoskiej marki, za sprawą którego w 1938 roku skonstruowano pierwszy samochód wyścigowy Alfy Romeo – model 158 zwany Alfettą.

Ów bolid dał początek pracom nad kolejną wyścigówką – Alfą Romeo Tipo 512 Gran Premio. Zadanie to powierzono 43-letniemu wówczas hiszpańskiemu inżynierowi Wifredo Ricartowi. Po raz pierwszy w historii Alfy Romeo na lokalizację silnika wybrano środek pojazdu. Dodatkowo skupiono się na tym, aby jak najniżej umiejscowić środek ciężkości samochodu. Obydwa powyższe założenia Ricartowi udało się ucieleśnić w postaci płaskiej, czterosuwowej „V-dwunastki” 180 stopni. W ten sposób Tipo 512 Gran Premio był pierwszym samochodem na świecie, w którym zastosowano 12-cylindrową jednostkę napędową typu bokser. Dwie sprężarki Rootsa zapewniły potężny wzrost osiągów, dzięki czemu silnik o pojemności 1500 cm3 uzyskiwał na hamowni 335 KM mocy przy 8600 obr./min (maksymalną moc przy 11 000 obr./min szacowano na 500 KM). Na początku prawdopodobnie powstał tylko jeden egzemplarz modelu Typ 512. Drugiego września 1940 roku Alfa Romeo Tipo 512 została po raz pierwszy oficjalnie sprawdzona na torze Monza przez mechanika i kierowcę testowego Alfy Romeo, Consalvo Sanesiego. Znawcy tematu twierdzą, że drugi egzemplarz wyścigówki skonstruowano już podczas wojny, ale nigdy nie miał szans wzięcia udziału w wyścigu, gdyż nie ukończył jazdy próbnej.

Do dziś przetrwały dwa prototypy 512 Gran Premio. Jeden jest eksponowany w Museo Storico Alfa Romeo, a drugi można zobaczyć na wystawie Museo Nazionale della Scienza e della Tecnologia Leonardo da Vinci w Mediolanie.