SOLD OUT/ AUSVERKAUFT
other languages
日本人
未来のポルシェ 917の空力設計のために、1968年以降、工場では1/4スケールのミニチュアがテスト車両として使用された。これは最終的に現実のテンプレートとして使用されることはなかったが、ポルシェの責任者であるリヒャルト・セーダーベルグの周囲の技術者たちは、社内でこのモデルの開発を続けていた。彼らは1/4スケールのモデルを改良し、修正を加え、最終的に第一級の流線型を実現した。一方、チーフデザイナーのアナトール・ラパンも、ダウンスケールしたマシンの完成度に太鼓判を押した。しかし、最終的にできあがったモデルは、原型とあまり変わらなかった。
白いオリジナルのボディにプラスティックを多用し、フロントエンドはタイプ908/03をベースにした形状を作り、リアエンドは控えめに上向きに傾斜し、短いデザインにした。ホイールは完全に車体で覆われ、空力面では第一級であった。その後、エアアウトレット、ヘッドライト、テールライトなど、細部に至るまで改良が加えられ、最終的に試作車はシルバーカラーのニスと架空のカーナンバー「3」を手に入れた。
しかし、豊富な発想力は外皮だけでなく、その内部にも潜んでいた。このときにも、ドライバーが情報を読み取るためのスクリーンが開発された。ダッシュボードパネルのスイッチ類も、未来志向のインテリアであることを物語っている。1/4モデルの集中的な開発の過程で、優れた抗力係数を持つレーシングカーを開発するという当初の目標は薄れ、希望的観測も相まって、ドライバーのための情報源としてコックピットにコンピューター技術を集中的に使用するという未来のドライビングのビジョンが優先されるようになった。
Nederlands
Voor het aerodynamisch onderzoek ten behoeve van de toekomstige Porsche 917 werd vanaf 1968 een 1:4 schaalmodel als prototype ingezet. De resultaten werden uiteindelijk niet als uitgangspunt voor de werkelijkheid gebruikt, maar intern werkten de technici rond de verantwoordelijke Porsche-ontwerper Richard Söderberg daaraan toch verder. Ze verfijnden het 1:4 model, knutselden door en bereikten uiteindelijk een eersteklas stroomlijn. Intussen had ook hoofdontwerper Anatole Lapine zijn zegen gegeven aan de perfectionering van het tot viermaal verkleinde studieobject. Toen het klaar was had het uiteindelijke model nog slechts weinig met het oorspronkelijke ontwerp gemeen.
Geïnspireerd door de Porsche 908/03 werd de voorkant met veel modelklei opnieuw vormgegeven en aan de korte achterkant ontstond een bescheiden naar boven uitlopende wigvorm eindigend in een recht afgesneden achterzijde. De wielen verdwenen in hun geheel binnen de carrosserie met ook hier als doel een eersteklas stroomlijn. Het uiterlijk werd verder gedetailleerd met bijvoorbeeld luchtuitlaten, koplampen en achterlichten en tenslotte kreeg het studiemodel nog een zilverkleurige laklaag en het fictieve startnummer 3.
De rijkdom aan ideeën beperkte zich echter niet alleen tot de buitenkant maar ook binnenin werd hierop gezinspeeld. Het team van ontwikkelaars bedacht in die tijd al een beeldscherm, waarvan de rijder informatie kon aflezen. Ook de schakelaars op het dashboard getuigden van een bijzonder toekomstgericht interieur. In de loop van de intensieve werkzaamheden aan het 1:4 model verschoof het oorspronkelijke plan om een snelle raceauto met een excellente Cw-waarde te ontwerpen naar een visie over de ontwikkeling van het autorijden, gepaard aan toekomstdromen en intensief gebruik van computertechniek in de cockpit als informatiebron voor de rijder.
Polski
Do aerodynamicznej konstrukcji przyszłego Porsche 917 od 1968 roku w fabryce tego producenta używano miniatury w skali 1:4 jako pojazdu testowego. Chociaż ostatecznie nie wdrożono samochodu do produkcji, technicy skupieni wokół projektanta firmy Porsche, Richarda Söderberga, w pocie czoła pracowali nad modelem. Udoskonalili go, modyfikowali, aby w końcu osiągnąć wspaniały, opływowy kształt bolidu. W międzyczasie główny projektant, Anatole Lapine, również pochylił się nad zminiaturyzowanym samochodem. Ostatecznie jednak model nie miał wiele wspólnego z oryginalnym projektem pojazdu.
W ramach prac posłużono się dużą ilością plasteliny. Kształt przodu modelu zaczerpnięto z Porsche 908/03, a krótki tył delikatnie wyprowadzono ku górze. Koła całkowicie osłonięto, co nadało pojazdowi niezwykle aerodynamiczny kształt. Następnie dopracowano szczegóły wyglądu – wloty i wyloty powietrza, reflektory i tylne światła. Prototyp z fikcyjnym numerem 3 pomalowano na srebrno.
Jednakowoż nie skupiano się jedynie na stronie wizualnej – na potrzeby bolidu zespół inżynierów opracował ekran, na którym kierowca mógłby odczytywać informacje. Umieszczone na desce rozdzielczej przełączniki świadczyły o futurystycznie wyglądającym wnętrzu. W trakcie intensywnych prac nad modelem w skali 1:4 pierwotny cel konstruktorów, jakim było opracowanie samochodu wyścigowego o jak najmniejszym współczynniku oporu powietrza, wydawał się oddalać. Skupiono się bowiem na innowacjach, pobożnych życzeniach inżynierów i zastosowaniu komputeryzacji w kokpicie.
Español
En el año 1968, se utilizó una miniatura a escala 1:4 como vehículo de pruebas para el diseño aerodinámico del futuro Porsche 917. Aunque esta maqueta no pasó a la realidad, lo cierto es que los técnicos de Porsche a las órdenes de Richard Söderberg siguieron trabajando sobre ella internamente. Refinaron la maqueta a escala, la modificaron y el resultado final fue una forma aerodinámica de primera clase. Por su parte, el diseñador jefe Anatole Lapine dio sus bendiciones al diseño. Al final, sin embargo, el resultado final no tuvo mucho en común con el diseño original.
Con un montón de plastilina sobre el modelo blanco original, la forma del frontal se creó sobre las líneas del 908/03, diseñándose una parte trasera discreta, ascendente, inclinada y corta. Las ruedas estaban cubiertas por completo por la carrocería. Después se perfeccionaron otros aspectos ópticos, como las salidas de aire, los faros y las luces traseras. Finalmente, el prototipo fue pintado de color gris plata y un dorsal ficticio con el número 3.
Sin embargo, la tormenta de ideas no acabó en los aspectos externos del coche, puesto que también se buscaron mejoras en su interior. Lo más impresionante fue que el equipo de desarrollo ideó una pantalla con la que el piloto podría leer información relevante. Los diferentes botones del salpicadero seguían dando testimonio de un interior muy futurista. Durante el intenso desarrollo del modelo 1:4, el objetivo original de crear un coche de carreras con un gran coeficiente aerodinámico fue cediendo en favor de una nueva visión de la conducción del futuro, con el objetivo de implantar la idea de un pilotaje distinto en la competición, en la cual el piloto pueda obtener una gran cantidad de información durante la carrera.