other languages

日本人

1947年、英国の一部のモータースポーツ愛好家にとって、将来最高峰のレースリーグで圧倒的な地位を得たいという考えが、熱狂的に高まっていた。この野心を達成するために、160社ものイギリスの有名企業が手を組んだ。このレーシング・プロジェクトは「ブリティッシュ・レーシング・モーターズ」、略してBRM（B.R.M.）と呼ばれるようになった。

設計と製造の資金は、一般からの寄付を集めたブリティッシュ・レーシング・モーター・リサーチ・トラストによってまかなわれた。1950年、レーシングカーが完成し、初めてスタートラインに並ぶことができた。しかし、スタート直後にBRMのドライブシャフトが折れてしまった。その後のレース出場も、レースの成功よりも、恥ずかしい災難に見舞われることが多かった。

1951年、F1第5戦イギリスGPに、レグ・パーネルとピーター・ウォーカーの2人のドライバーが出場した。40歳のパーネルは、1位から5周遅れの5位でレースを終え、チームメイトは7位（最後尾）まで追い上げることができた。この結果、パーネルはチャンピオンシップポイント2点を獲得した。BRMが獲得したのは、この2ポイントだけだった。

BRMの不成功は1954年シーズンまで続いた。このプロジェクトが失敗した理由は、いくつかある。1つは、関係する企業の数が多く、連携が取れていなかったため、期待されたほど技術の集中が行われなかったこと。最大の欠点と見なされた16気筒エンジンの複雑さもチームを限界まで追い詰めた。

Nederlands

In 1947 kreeg het voornemen van enkele Britse motorsportenthousiasten in de toekomst een overheersende positie in te nemen in de hoogste regionen van de rensport bijna maniakale trekjes! Teneinde dit ambitieuze doel te bereiken gingen bijna 160 gerenommeerde bedrijven samenwerken. Dat raceproject werd onder de naam ‘British Racing Motors’, kortweg BRM (of ook wel B.R.M.) bekend.

De financiering van het ontwerp en de bouw werden gerealiseerd door de ‘British Racing Motor Research Trust’, die daartoe giften bij de bevolking inzamelde. In 1950 was de raceauto zo ver klaar dat hij voor het eerst aan de startlijn kon verschijnen.  Helaas brak al kort na de start de aandrijfas van de BRM en ook de volgende optredens werden meer door pijnlijke mankementen gekenmerkt dan door sportieve successen.

In 1951 kwamen bij de ‘British Grand Prix’ de beide coureurs Reg Parnell en Peter Walker aan de start. De 40-jarige Parnell eindigde op de vijfde plaats – met vijf ronden achterstand op de winnaar – en zijn teamgenoot eindigde op de zevende en laatste plaats. Reg Parnell verdiende door zijn plaatsing twee punten voor het wereldkampioenschap. Dat bleven de enige twee punten die deze BRM ooit zou binnenhalen.

Het gebrek aan succes van BRM duurde nog tot het seizoen 1954. Meerdere oorzaken lagen uiteindelijk ten grondslag aan het mislukken van het project. Zo leidden bijvoorbeeld het grote aantal deelnemende bedrijven en de ongecoördineerde samenwerking op geen enkele manier tot de gehoopte samenbundeling van vakkennis. Dit punt gold als het grootste manco, maar ook de complexiteit van de 16-cilinder motor bracht het team tot aan zijn grens.

Polski

W 1947 roku dla niektórych brytyjskich entuzjastów sportów motorowych pomysł zajęcia w przyszłości dominującej pozycji w wyścigach stał się najwyraźniej obsesją! Aby osiągnąć ten ambitny cel, aż 160 brytyjskich firm połączyło swoje siły. Projekt zyskał miano British Racing Motors (w skrócie BRM lub B.R.M.).

Całość była finansowana przez British Racing Motor Research Trust, który zbierał datki od społeczeństwa. W 1950 roku ukończono prace nad bolidem, który wtedy po raz pierwszy pojawił się na torze. Jednakże zaraz po starcie w pojeździe pękł wał napędowy. Kolejne występy w wyścigach naznaczone były ponownymi żenującymi wpadkami. O sportowych sukcesach nie było więc mowy.

W 1951 roku brytyjscy kierowcy rajdowi, Reg Parnell i Peter Walker, wystartowali w British Grand Prix, piątej rundzie Formuły 1. Czterdziestoletni Parnell zdołał ukończyć wyścig na piątym miejscu – pięć okrążeń za zwycięzcą – a jego kolega z zespołu dotarł do mety na siódmej (ostatniej) pozycji. Reg Parnell dzięki końcowemu wynikowi zdobył dwa punkty. Były to jedyne dwa punkty, które kiedykolwiek przypadły w udziale maszynie BRM.

Zła passa samochodów BRM trwała do 1954 roku. Za niepowodzenie projektu odpowiedzialna była m.in. duża liczba zaangażowanych firm i nieskoordynowana współpraca, które w efekcie nie doprowadziły do oczekiwanych sukcesów. Bodaj najsłabszym punktem kooperacji uczestników projektu była złożoność 16-cylindrowego silnika.