#07027 Triumph GT6 C/BFMS Landracer (Great Britain/ USA, 1971/2010)
Scale 1/43
other languages
日本人
will follow
Nederlands
De rode jager
Als basis voor zijn wereldrecordauto gebruikte Keith Copeland een Triumph GT6 Mk3 die al in 1971 de fabriek verlaten had. Het sprak vanzelf dat deze verouderde techniek niet meer kon worden gebruikt voor een auto die in 2012 op jacht ging naar de hoogst mogelijke snelheid.
Om te beginnen werd het dak door de ambitieuze recordbreker met zo’n 5 inch verlaagd. Een langgerekte motorkap, die bijna tot aan de bodem kwam en die de voorwielen omsloot zorgde voor een minimale luchtweerstand. De wielbasis werd door deze aanbouw tot 130 inch verlengd – bijna 3,3 meter – en dat terwijl de originele wielbasis net iets boven de 2 meter kwam.
Om een nieuw snelheidsrecord te kunnen vestigen verving Keith Copeland de eerbiedwaardige Triumph zescilinder door een 3,9 liter 360ci Brodix-small-box motor uit voormalige Chevrolet productie. Voor het tunen van de motor vertrouwde hij op de vakkundigheid van de firma Moran-Motorsports, waar men dankzij een dubbele turbolader, inspuiting met methanol en koeling d.m.v. ijswater zo’n 2.200 pk aan de motor kon ontlokken. Deze kracht werd niet, zoals bij de Triumph via de achteras, maar nu via de voorwielen overgebracht op de vlakke zoutkorst van Bonneville, Utah.
In 2010 en in oktober 2012 duwde Keith Copeland zijn rode wereldrecordjager de zoutvlakte van Bonneville op. In 2012 lukte het hem een top van 380 mph te bereiken. Als gemiddelde voor de heen- en terugweg werd uiteindelijk 364,051 mph gemeten en dit werd officieel erkend. Daarmee schreef hij een nieuw wereldrecord in de annalen.
Polski
Czerwony łowca
Samochód Keitha Copelanda powstał w oparciu o Triumpha GT 6 MK 3 z 1971 r. Ale przestarzałej techniki nie można było już stosować w samochodzie, który w 2012 r. podjął próbę osiągnięcia rekordowej prędkości.
Zgodnie z wyobrażeniami ambitnego łowcy rekordów, wysokość pojazdu obniżono o niecałe 13 cm (5 cali). Wydłużona maska, która niemała dotykała ziemi i osłaniała przednie koła, zapewniała minimalny opór powietrza. Rozstaw osi powiększono do 130 cali, czyli około 3,3 metra – rozstaw osi oryginalnego Triumpha GT 6 wynosił nieco ponad 2 metry.
Aby ustanowić nowy rekord prędkości, Keith Copeland zastąpił standardową 6-cylindrową jednostkę Triumpha widalstym (small block) silnikiem o pojemności 5,9 litra (360 ci) firmy Brodix – pochodzącym od Chevroleta. Tuningu silnika dokonali mechanicy z Moran Motorsports. Dzięki zastosowaniu podwójnej turbosprężarki, wtrysku metanolu i chłodzenia wodą lodową udało się im wydobyć z silnika aż 2200 KM. Co ciekawe, moc nie była przekazywana – jak w oryginalnym Triumphie – na tylną, lecz na przednią oś.
W 2010 i 2012 roku Keith Copeland pojawił się w swoim pomalowanym na czerwono łowcy rekordów świata na słonym jeziorze w Bonneville w stanie Utah. W 2012 roku kierowca w swoim bolidzie rozpędził się do maksymalnej prędkości wynoszącej 611 km/h (380 mph). Średnia prędkość dla przejazdów w obie strony wniosła 585,883 km/h (364,051 mph) i została oficjalnie zatwierdzona – odtąd stała się nowym rekordem świata w annałach motoryzacji.
Español
El cazador rojo
El coche con el que Keith Copeland alcanzó el récord mundial se basaba en un Triumph GT6 MK3 de 1971. Pero su anticuada mecánica no era la adecuada para el hito que se pretendía alcanzar en 2012.
De acuerdo con las ideas del cazador de récords, se rebajó la altura del coche en unas impresionantes cinco pulgadas. El capó alargado, que llegaba casi hasta el suelo, cubría las ruedas delanteras, con lo que se garantizaba una resistencia al aire mínima. La distancia entre ejes se amplió a los 3,3 metros, por los dos metros del modelo original.
Para alcanzar un nuevo récord de velocidad, Keith Copeland sustituyó el venerable motor de Triumph de 6 cilindros por un motor de 5,9 litros y 360 CV (pequeño bloque Brodix) procedente de la producción de Chevrolet. No obstante, sometió su propulsor a modificaciones, confiando para ello en la empresa Moran-Motorsports. Consiguieron una impresionante potencia de 2.200CV gracias a un turbocompresor doble, la inyección de metanol y agua helada para la refrigeración. Al contrario que el Triumph original, la potencia no se transmitía al suelo del salar de Bonneville (Utah) a través del eje trasero, sino que este “monstruo” tenía tracción delantera.
Tanto en 2010 como en 2012, Keith Copeland llevó su cazador de récords rojo al lago salado de Bonneville. En su segundo intento alcanzó el éxito con unos impresionantes 380 mph de velocidad máxima. La velocidad media del recorrido (ida y vuelta) fue de 364,051 mph. Estos datos recibieron la aprobación pertinente y el récord fue declarado válido oficialmente.
