other languages

日本人

アメリカ人のカール・クレーマンはメッサーシュミットブランドに一身をささげた。しかし彼はオリジナルデザインに触発されたのではなく、”もしも…だったら”というモットーに従って「現実的で、適切に前向きな、さらなる発展」を具現化した。

それがどのようなものだったのかは、彼がオリジナルに基づいて特別に設計したレコードカーが表している。しかしながらそのモデルは変更を余儀なくされた。主な理由は、1955年8月29日にホッケンハイムリンクでメッサーシュミットの乗務員によって達成された24時間の記録だった。カール・クレーマンは類似したスピードスターを作ったが、彼の身長に合わせてボディを延長し、エンジンをより強力に350ｃｃまで拡張させ、さらなる運転の快適さを提供した。

彼のレーシングカーをイベントに運ぶために、その賢いアメリカの発明家はその用途を満たすレーシングトランスポーターを探し始めた。彼はセミトレーラートラックの中に、探していたもの、つまり世界最小の大量生産されたトラック、ピアッジオ Ape Pentaroを見つけた。インドで組み立てられたセミトレーラーはイタリア製オリジナル品に匹敵するものだったが、カール・クレーマンは彼のニーズに合わせてトラックを改造した。簡潔に言えば、彼がメッサーシュミットのレコードカーのためにレーシングトランスポーターを作り出したことを意味している。それを一般に公開するため、彼はセミトレーラーを企業カラーに塗装し、メッサーシュミットのロゴを入れた。（架空の）レタリング「メッサーシュミットレーシングチーム」が防水シートに掲げられた。

Nederlands

De Amerikaan Karl Kleeman wijdde zijn leven aan het merk Messerschmitt. Hij was echter niet zo zeer geïnteresseerd in een nauwkeurige restauratie, maar hij belichaamde veeleer een “realistische, visueel aanvaardbare, doorontwikkeling” vrij naar het motto “…wat als!”

Hoe die eruit kon zien demonstreerde hij met zijn zelfgebouwde Rekordwagen, die weliswaar leek op het origineel, maar die hij toch op belangrijke onderdelen aanpaste. Zijn inspiratie was het oorspronkelijke 24-uurs record dat op 29 augustus 1955 op Hockenheim door het Messerschmitt-team behaald werd. Karl Kleeman bouwde zelf een vergelijkbaar racertje, maar vanwege zijn lichaamsbouw verlengde hij de carrosserie. Een sterkere tot 350 cc vergrote motor zorgde bovendien voor meer plezier bij het rijden.

Om zijn renwagentje naar sportevenementen te kunnen vervoeren ging de slimme Amerikaanse knutselaar op zoek naar een bijpassende racetransporter. Hij vond uiteindelijk de kleinste in serie geproduceerde trekker met oplegger ter wereld: de Piaggio Ape Pentaro. Het geheel werd naar Italiaans voorbeeld in India geassembleerd en vervolgens verbouwde Karl Kleeman het vrachtautootje naar eigen inzicht. Met andere woorden, hij construeerde een racetransporter voor zijn eigen Messerschmitt Rekord. Om de combinatie een eenduidig aanzien te geven spoot hij trekker en oplegger in de bedrijfskleuren en voorzag alles van passende Messerschmitt logos. Op de huif schilderde hij de (fictieve) tekst “Messerschmitt Racing-Team”.

Polski

Amerykanin Karl Kleeman pokochał markę Messerschmitt. Nie opracował jednak oryginalnego projektu, ale raczej poszedł w kierunku, w którym realizował wybiegającą w przyszłość wizję reprezentującą hasło „co by było, gdyby”.

Ucieleśnieniem wizjonerstwa konstruktora był specjalnie zaprojektowany samochód do bicia rekordów. Głównym motorem działań Kleemana był 24-godzinny rekord pobity przez załogę Messerschmitta na torze Hockenheimring 29 sierpnia 1955 roku. Pasjonat zbudował więc podobny do oryginału speedster, ale ze względu na swój wzrost rozbudował nadwozie i wyposażył w mocniejszy silnik, o pojemności powiększonej do 350 cm3, co zapewniało zresztą większą przyjemność z jazdy.

Aby móc przewozić swojego kierowcę na imprezy sportowe, sprytny amerykański wynalazca szukał odpowiedniego transportu. W końcu znalazł to, czego szukał, a mianowicie najmniejszą, masowo produkowaną na świecie miniciężarówkę z naczepą – Piaggio Ape Pentaro. Naczepa produkcji indyjskiej pasowała do włoskiego „ciągnika”, który Karl Kleeman poddał przeróbkom pod kątem swoich potrzeb. Oznaczało to, że skonstruował nibylawetę dla swojego bolidu oznaczonego logo Messerschmitta. Tak więc naczepę pomalował w firmowe barwy (biel i niebieski) oraz przyozdobił odpowiednimi logotypami. Plandekę zdobił napis wyimaginowanego zespołu „Messerschmitt Racing-Team”.