other languages

日本人

マイクとラリー・アレクサンダーは、1964年に発売されたダッジA100を自分たちのアイデアで改造するという大きな夢を持っていた。幸いなことに、アレクサンダー兄弟はゼネラルモーターズのデザイン部門で働いていたハリー・ブラッドレーと知り合いで、彼らがアイデアを紙に書き起こすのを手伝ってくれた。そして、そのデザインスケッチを携えてダッジの本社に乗り込み、テーブルの上にデザインを置き、「自分たちのアイデアを実現するために、A100を提供してもらえないか？」と頼んだのである。

この大胆なお願いが功を奏し、2人は念願の市販車を手に入れることができた。

それから3年、彼らはオリジナルの車体構造に広範囲にわたって変更を加え、設計通りに車を作りあげた。

この大改造の目玉は、なんといってもドアがないことだ。乗車は前面から精巧なメカニズムで行われた。まず、フォードのステーションワゴンのリアウィンドウだったフロントガラスを折り畳み、ロックする。そして、中心軸にそってフロントを外側に回転させる。同時にステアリングも横に動く。これにより、正面から見て右側に、乗り降りのための小さなスペースができた。バスタブ型の荷台、金色に輝く高貴な印象のニス、当時よく見られた光沢のあるクロームリムのワイドタイヤ、性能を高めた6気筒エンジンが、当時のカスタマイズカーのzeitgeist（時代感覚）にぴったり呼応するユニークな外観を完成させた。

Nederlands

Mike en Larry Alexander droomden ervan de Dodge A100, die in 1964 op de markt kwam, naar eigen inzicht om te bouwen. Gelukkig kenden de gebroeders Alexander de op de ontwerpafdeling van General Motors werkzame Harry Bradley, die hen hielp hun ideeën op papier te zetten. Met deze ontwerpen in de hand wandelden de broertjes eenvoudig het hoofdkantoor van Dodge binnen, legden de ontwerpen op tafel en vroegen of ze voor het waarmaken van hun ideeën misschien een Dodge A100 konden krijgen!

Hun brutale verzoek had het beoogde resultaat en zij kregen inderdaad het gewenste seriemodel ter beschikking gesteld.

In de daaropvolgende drie jaar construeerden zij aan de hand van hun eigen tekeningen een nieuw model, waarbij zij grote veranderingen in het oorspronkelijke ontwerp niet uit de weg gingen.

Het bijzondere en tegelijkertijd ook het hoogtepunt van hun grootschalige verbouwing was het ontbreken van alle deuren. Het instappen gebeurde vanaf de voorkant en wel door middel van een ingewikkeld mechaniek. Allereerst moest daarvoor de voorruit, die oorspronkelijk de achterruit van een Ford stationcar was geweest, naar boven geklapt en vastgezet worden. Vervolgens kon de onderkant van het front dankzij een centrale as naar buiten worden gedraaid, waarbij tegelijkertijd ook het stuurwiel opzij ging. Zo ontstond er, vanaf de voorkant gezien, een tamelijk smalle mogelijkheid om in- of uit te stappen. De kuipvormige laadruimte, de chique goudkleurige lak, de modieuze brede banden op chromen velgen en een opgevoerde zescilinder motor weerspiegelden in alles de tijdgeest van de jaren ’60.

Polski

Deora jest przeróbką standardowego dostawczaka Dodge A100 z 1964 roku. Ów legendarny samochód koncepcyjny powstał dzięki Mike’owi i Larry’emu Alexandrom z Detroit. Dwójka braci, wielkich miłośników hot rodów, skorzystała z usług Harry’ego Bradleya, który pracował w dziale projektowym w General Motors i pomógł im przenieść śmiały pomysł na deskę kreślarską. Wkrótce po zakończeniu prac koncepcyjnych bracia udali się do siedziby Dodge’a, gdzie poprosili o wsparcie finansowe w realizacji projektu. Udało się. Gotowy samochód zaprezentowano w rodzinnym mieście braci podczas Detroit Autorama w 1967 roku, gdzie zdobył dziewięć nagród, w tym Ridler Award.

Cechą szczególną tego niezwykłego pojazdu był brak drzwi. Wejście do kabiny – wymagające zresztą trochę gimnastyki – odbywało się od przodu po uniesieniu przedniej szyby (stanowiącej przekonstruowaną tylną klapę forda kombi z 1960 roku) przez skomplikowany mechanizm. Kierownicę przypominającą wolant tego wyglądającego niezwykle oryginalnie samochodu umieszczono pośrodku kokpitu, a większość wskaźników, np. ciśnienia oleju, poziomu paliwa, temperatury wody, po lewej stronie kierowcy. Przestrzeń ładunkowa w kształcie wanny, szlachetnie wyglądający złoty lakier, szerokie opony na błyszczących chromowanych felgach oraz sześciocylindrowy silnik o pojemności 2,8-litrów i mocy 102 KM, którą z czasem podniesiono ją do 116 KM idealnie oddawały futurystycznego ducha tamtych czasów.

Nazwa cudacznego pojazdu ma również swoją historię. Harry Bradley zaproponował nazwanie konstrukcji „XTAB” (Experimental Truck Alexander Brothers, czyli Eksperymentalna Ciężarówka Braci Alexandrów). „Deora” miała jednak powstać w wyniku usunięcia litery „b” z imienia „Debora”, choć część znawców tematu uważa, że nazwa jest niepoprawnie zapisaną wersją hiszpańskiego określenia „ze złota” – „de oro”.