other languages
日本人
Nederlands
In 1966 betrad de Ranger II Concept Car, een tot dan toe onbekende pick-up versie van Ford, het toneel. Met de kennis van nu is de toenmalige sensatie die de aanblik van de auto teweegbracht misschien niet meer invoelbaar, maar in die tijd was in de Verenigde Staten de pick-up niets meer dan een eenvoudig gebruiksvoertuig, bedoeld voor snel vervoer van goederen, zonder comfort en zonder verfijning. De Ranger II was geheel anders ontworpen – namelijk als comfortabele, van alle technische snufjes voorziene, zeer futuristisch ontworpen en bovenal luxe pick-up!
Alleen al het feit dat de open – voor dit soort auto zo markante – laadruimte met edel walnotenhout was bekleed, in plaats van met de gebruikelijke houten of stalen planken, zal velen die het concept op een tentoonstelling konden bekijken erg verbaasd hebben.
Wat Ford uiteindelijk met het concept bereiken wilde is niet bekend, ook zijn er nauwelijks sporen van terug te vinden in latere seriemodellen. De enige die zich met de Ranger II in de kijker speelde was de op dat moment 33-jarige ontwerper Syd Mead die zich eigenlijk helemaal niet in auto’s gespecialiseerd had, maar die als industrieel ontwerper en in de filmindustrie actief was. Een ietwat gedurfd standpunt zou kunnen zijn dat Syd Mead in 1966 zijn tijd meerdere decennia vooruit was, want tegenwoordig hebben de pick-ups een vaste voet in de markt van luxe producten veroverd.
Polski
W 1966 roku na wystawie motoryzacyjnej w Detroit pojawił się samochód koncepcyjny Ford Ranger II, będący wczesną wersją pikapa. Z dzisiejszego punktu widzenia sensacja, którą wywołał ówczesny design wydaje się nie do końca uzasadniona, ale w tamtych czasach w Stanach Zjednoczonych pick-up był niczym więcej jak tylko pozbawionym komfortu i finezji pojazdem użytkowym przeznaczonym do przewożenia towarów. Rangera II jednak zaprojektowano zupełnie inaczej – jako wygodnego pick-upa, wyposażonego we wszystkie możliwe nowinki techniczne. Samochód wyglądał niezwykle futurystycznie – niczym mieszanka odrzutowca F-117 Nighthawk, Forda Mustanga i półciężarówki.
Fakt, że otwartą przestrzeń ładunkową Forda Rangera II – tak charakterystyczną dla tego typu pojazdów – wyłożono szlachetnym drewnem orzechowym zamiast zwykłych desek lub blachy stalowej, wywoływał spore zdziwienie wśród widzów zwiedzających wystawy motoryzacyjne.
Nie wiadomo, co kierownictwo Forda ostatecznie chciało osiągnąć tym niezwykłym koncepcyjnym pikapem, gdyż w późniejszej produkcji seryjnej samochodu nie zastosowano niemal żadnych zapożyczeń. Jedynym, który poniekąd skorzystał z Rangera II, był wówczas zaledwie 33-letni inżynier Syd Mead, który w rzeczywistości nie specjalizował się w projektowaniu samochodów, lecz był projektantem przemysłowym pracującym w przemyśle filmowym. Stawiając nieco odważną tezę, można powiedzieć, że podówczas Syd Mead wyprzedził swoje czasy o kilka dekad, ponieważ obecnie pick-upy ugruntowały swoją pozycję w sektorze pojazdów luksusowych.
Español
En 1966 entró en escena el prototipo Ford Ranger II, una nueva versión de una de las pick-ups con más solera de la marca del óvalo. Desde el punto de vista actual, no se puede saber qué sensación causó este vehículo, pero sí podemos afirmar que, en aquel tiempo, para el público general de EE.UU. una pick-up no era más que un vehículo utilitario destinado al transporte rápido de mercancías. No eran vehículos especialmente cómodos ni refinados. Pero, al contrario que sus predecesores, el Ranger II había sido diseñado de una manera completamente diferente. Fue concebido para ser un vehículo cómodo, con gran cantidad de innovaciones técnicas y un diseño muy futurista, lo que la convertía en una camioneta única en su especie.
Una de sus características más notables (teniendo en cuenta el tipo de vehículo que era esta Ranger) era la madera de nogal situada en el suelo de la parte de carga, que, como corresponde a este tipo de vehículos, era abierta. Esto debió dejar perplejo a todo aquel que examinara con detenimiento el vehículo en su presentación, pues normalmente se utilizaba otra madera más basta o directamente planchas de acero para revestir el suelo de la zona de carga.
No se sabe el fin que perseguía Ford con este prototipo, del que apenas se tomaron cosas prestadas en modelos posteriores que sí entraron en producción. El único que parece que sacó algo de provecho del Ranger II y ganó cierto reconocimiento fue el diseñador Syd Mead, que entonces tenía 33 años, y eso teniendo en cuenta que no era un diseñador de coches propiamente dicho, sino que también trabajaba como diseñador óptico de productos industriales y en la industria cinematográfica.
Aunque parezca un tanto atrevido, se puede decir que Syd Mead fue un adelantado a su tiempo, ya que en 1.966 una pick-up no era ni de lejos un vehículo de lujo, cosa que hoy sí.