other languages

日本人

1934年、映画監督のアルフレッド・L・ワーカーはミュージカル風映画「盗まれたハーモニー」を撮影し、その作品は1934年12月に映画館で初めて上映された。

「盗まれたハーモニー」は、ジャック・コンラッドをリーダーとするビッグバンドを題材にした物語である。彼は刑務所でレイ・フェレールという受刑者がサックスを吹いているのを聴いて、とても感動した。ジャック・コンラッドは、彼が出所するとすぐに、彼を自分のバンドに雇い入れた。ジャック・コンラッドは、当時の一般的なバスのイメージとは異なるバスでドライブしたので、そのビッグバンドはとても目立った。バスは、どこに登場しても人目を引く存在だった。ビッグバンドと一目でわかるように、屋根の上半分に「ジャック・コンラッド・バンド」と左右に大きな文字が取り付けられていた。しかし、ルーフは従来の形ではなく、迫力ある尾びれが後方にそびえ立っていた。しかし、目を引くのはリアだけでなく、フロントもまた、通常とは異なる。運転手は36人の乗客と同じ高さに座らず、「カラスの巣」と呼ばれる高い位置でバスを操る。

「盗まれたハーモニー」では、このバスを豪華なものとして描かれているが、確かに当時の好みに合っている。航空機産業の知見に基づいて空気力学的に設計されたこのバスは、映画の撮影後、「パラマウント映画」の予約ツアーのための車として使われた。人工の映画都市を観光客を乗せてにどのくらいの期間走らせたかは、バスの仕様の詳細とともに、数十年の間に忘れ去られてしまった。バスのベースになったモデルも、エンジンメーカーも、3軸バスの改造を引き受けた会社も現存していない。どうやら、長い年月の間にスクラップの犠牲になったことだけは確かなようだ。

Nederlands

In 1934 werd door regisseur Alfred L. Werker de musical-achtige film ‘Stolen Harmony’ opgenomen die in december van dat jaar voor het eerst in de bioscoop vertoond werd.

Het verhaal van ‘Stolen Harmony’ gaat over een jazzband onder leiding van Jack Conrad. In een gevangenis hoort hij de gevangene Ray Ferrera op een saxofoon spelen en is daarvan zeer onder de indruk. Zodra Ray Ferrera de gevangenis mag verlaten wordt hij door Jack Conrad voor zijn band aangenomen. Opvallend aan deze jazzband was het feit dat Jack Conrad in een grote bus rondreed die in niets leek op wat in die tijd gebruikelijk was. De film-bus was een blikvanger, overal waar hij verscheen. Opdat hij ogenblikkelijk met de band in verband zou worden gebracht stond de naam ‘Jack Conrad Band’ met grote letters boven aan beide zijden van het dak. Dat dak had bepaald geen gewone vorm, want het eindigde in een reusachtige staartvin die erboven uitstak. Maar niet alleen de achterkant was een blikvanger, ook de voorkant was nogal afwijkend. De bestuurder zat namelijk niet op het niveau van zijn 36 passagiers, maar hij bestuurde de bus vanaf grote hoogte, gezeten in wat nog het best kan worden omschreven als een kraaiennest.

In ‘Stolen Harmony’ wordt het voertuig als luxueus omschreven, wat zeker overeenkwam met de geldende smaak in die dagen. De aerodynamische, op de ontwikkelingen in de vliegtuigindustrie geïnspireerde, bus kwam na de opnames bij Paramount Pictures in dienst voor studio-tours. Hoe lang hij voor dat doel in de kunstmatige filmstad rondreed is in de loop van de decennia in de vergetelheid geraakt, net als overigens de verdere details van de bus. Noch de fabrikant van het onderstel of de motor, noch diegene die de ombouw van de 3-assige bus op zich nam is bekend gebleven. Kennelijk het enige dat wel vaststaat is dat de bus in de loop der tijd ten offer is gevallen aan de schrootpers.

Polski

W 1934 roku reżyser Alfred L. Werker zekranizował półmusical „Stolen Harmony”, który po raz pierwszy publiczność amerykańskich kin ujrzała w grudniu tego samego roku.

„Stolen Harmony” opowiada o big bandzie, którego liderem jest Jack Conrad. Będąc w więzieniu, główny bohater słyszy, jak współosadzony Ray Ferraro gra na saksofonie. Na Conradzie wywiera to wielkie wrażenie. Gdy tylko saksofonista opuszcza mury zakładu karnego, Jack Conrad przyjmuje muzyka do swojego zespołu. Big band, któremu przewodzi Jack Conrad podróżuje niezwykle wyglądającym autobusem. Oryginalny pojazd przyciągał wzrok wszędzie tam, gdzie się pojawił. Aby wehikuł natychmiast przywodził na myśl skojarzenia z big bandem, napis „Jack Conrad Band” namalowano po obu stronach górnej części dachu autobusu. Jednakże dach nie wyglądał konwencjonalnie, lecz był zakończony potężną płetwą ogonową umieszczoną na końcu 36-miejscowego autobusu. Ale nie tylko tył tego niezwykłego pojazdu przykuwał uwagę. Przód opływowej konstrukcji również odbiegał od ówczesnych standardów. Oto bowiem szofer nie siedział na tej samej wysokości co pasażerowie, lecz kierował ze swego „bocianiego gniazda” umieszczonego niemal pod dachem – niejako na górnym pokładzie autobusu.

W „Stolen Harmony” autobus jawił się jako coś luksusowego, co z pewnością odpowiadało gustom tamtych czasów. Po filmowym epizodzie aerodynamiczny piętrus, inspirowany dokonaniami przemysłu lotniczego, służył jako pojazd wycieczkowy w wytwórni Paramount Pictures. Nie wiadomo jak długo autobus woził turystów po miasteczku filmowym. Na temat specyfikacji autobusu również nie zachowały się żadne informacje. Nie ma więc śladu danych dotyczących ani podwozia pojazdu, ani producenta silników, ani firmy, która była autorem przebudowy nadwozia trójosiowca. Można mieć jedynie pewność co do tego, że ów niezwykły wytwór motoryzacji padł ofiarą korozji.