other languages

Italiano

Negli Stati Uniti D’America, un tipo speciale di veicoli, adattati perfettamente alle numerose condizioni delle aeree rurali, si sono affermati per combattare gli incendi boschivi.

Le innumerevoli caserme dei pompieri Statunintensi sono molto creative: per motivi economici attingono I propri mezzi da camion militari non più utlizzati e gli danno una “seconda vita” come camion dei pompieri. I camion sono convertiti e equipaggiati con avvolgitubi, enormi sebratoi d’acqua, verricelli elettrici, fari supplementari e altri strumenti necessari per il loro nuovo utilizzo. Ma le caratteristiche principali di questi autocarri sono i “Bullbar” di grandi dimensioni, protezioni laterali o enormi barre anti-ribaltamento attorno alla cabina del conducente. Unico come il design delle strutture del mezzo erano altrettanto uniche le soluzioni di protezione anti-speronamento. Alcuni camion avevano protezioni fatte di tubi saldati stabili, mentre altri erano dotati di enormi lastre di metallo. Anche se l’implementazione tecnica di queste protezioni era diversa, tutte servivano allo stesso scopo: per consentire il passaggio su passaggi forestali sconnessi, densi sottoboschi e altri terreni accidentali senza danneggiare il camion dei pompieri. Questo speciale tipo di salvaguardia divenne famosa negli Stati Uniti e si rilevò un successo. Ancora oggi questa protezione è comune in questo tipo di veicoli.

Il principale rappresentante della prima generzione di questi camion dei pompieri è senza dubbio questo Dodge Power Wagon Brush Breaker che è stato messo in servizio con un serbatoio d’acqua con capacità di 200 galloni nel 1946. Dal 1946 fino al 1980 era in uso per la città di Falmouth (Branstable County, Massachussets). Successivamente ha preservato gli abitanti dell’isola di Naushon dagli incendi fino al 2009. 

Nederlands

In de Verenigde Staten worden op het gebied van de bosbrand-bestrijding al decennialang bijzondere voertuigen ingezet die op overtuigende wijze zijn aangepast aan de eisen die het terrein stelt.

Ontelbare brandweerkorpsen hebben zich daarbij zeer creatief getoond en hebben daarvoor met het oog op kostenbesparing vaak afgedankte militaire voertuigen gebruikt, die dankzij hun harde werk bij de brandbestrijding nog een tweede leven gegund werd. Met grote slanghaspels, machtige watertanks, krachtige kabellieren, extra schijnwerpers en ander noodzakelijk materiaal werden de trucks voor hun nieuwe taak toegerust. Bijzonder karakteristiek was daarbij de montage van ruim bemeten bullbars, extra bescherming aan de zijkanten en zelfs reusachtige rolbeugels die over de gehele cabine gemonteerd werden. Zo uniek als de totale opbouw van de brandweerwagens was, was ook de manier waarop e.e.a. werd gerealiseerd.  Vele van deze trucks kregen hun bescherming dankzij stabiele aan elkaar gelaste buisconstructies terwijl bij anderen enorme staalplaten werden gemonteerd. Maar hoewel de technische uitvoering steeds verschilde bleef het doel van de ombouw gelijk: het mogelijk maken vooruit te komen in moeilijke bosgebieden, door dicht struikgewas en over onbegaanbare paden zonder dat het voertuig schade opliep. Deze manier van bescherming rondom wist zich te bewijzen en deed opgang in Amerika. Ook vandaag de dag nog worden dergelijke constructies graag bij brandbestrijding ingezet.

Als voorbeeld voor de hele generatie vroege blusvoertuigen geldt de Dodge Power Wagon Brush Breaker die in 1946 oorspronkelijk met een 200 gallon watertank in bedrijf werd genomen. Tussen 1946 en 1980 was de truck in gebruik in Falmouth (in Barnstable County, Massachusetts) waarna hij nog tot 2009 de gemeenschap van Naushon Island tegen brandgevaar beschermde.