other languages

日本人

タトラ 70は1930年に初めて一般に販売された。タトラ 70は1930年に初めて一般公開され、80型リムジンの代替とし使用された。この2つのタイプには明らかに共通点があり、それがタイプ 70 の生産に影響を与えた。筒状のフレーム、サスペンション、ホイールなど多くの部品がタトラの両タイプに共通して使用されている。タイプ70はより小型の直列水冷6気筒エンジン（排気量3.4L）を搭載。このエンジンは65hpを発揮し、時速110ｋｍのスピードを実現した。1931年から1932年の10月まで、タトラ タイプ70はちょうど50台が生産された。タトラ社の経営陣がそれを成功と見なしたかどうかは分からない。その後、タトラ社は排気量3.8Ｌの大型エンジンを搭載したタイプ70ａを発売した。1936年8月までにタトラはこの新しいタイプの車両を70台生産した。

タイプ 70および70aのすべてのバリエーションが、タトラのクラシックなボディであったわけではない。タイプ 70/70aの全体的に頑丈な構造は、新しい消防車の購入をしようとしていた自治体に採用された。

この消防車を客観的に見ると、4ドアコンバーチブルの構造をしていることが分かる。フロントガラス周りのフレームはタトラのコンバーチブルと同じであり、少し想像力を働かせればそこに4ドアの車体を思い浮かべることができる。消防車への改装時に元々あったドアが取り外され、そのおかげで素早い乗り降りが可能となり、消防機材の積み下ろしにかかる時間も最小限に抑えられた。

車体後部の両サイドに設置された2つのホースリールに、消火用ホースが巻かれた状態で備えられた。そのホースはフロントのウォーターポンプに接続されている。さらにこのポンプはエンジンに接続され動力を得ていた。

タイプ70と70aの消防車バージョンがどれくらい作られたかは不明である。

Nederlands

Vanaf 1930 bood Tatra haar type 70 aan. Het model diende als aanvulling op het grotere en sterkere type 80. Het was duidelijk dat er gebruik werd gemaakt van de overeenkomsten tussen de twee modellen. Beiden modellen baseerden zich op hetzelfde ruggengraatchassis, hadden een identieke wielophanging een maakten gebruik van een groot aantal andere overeenkomende componenten. Type 70 kreeg een 3,4 liter watergekoelde motor met zes cilinders in lijn. Dankzij 65 pk kon de 2,4 ton zware personenauto een top van bijna 110 km/u bereiken. Vanaf 1931 tot oktober 1932 werden precies 50 stuks van het type 70 gebouwd. We weten niet of de firma Tatra dit aantal als een succes beschouwde. Daarna kwam het model als Tatra 70a met een tot 3,8 liter motor uitgeboorde motor opnieuw in de handel. Tot 28 augustus 1936 kon Tatra daarvan een productie van 70 exemplaren in de boeken zetten.

Niet alle exemplaren van de 70 en 70a kregen een luxe carrosserie, want een aantal kwam in dienst bij de brandweer.

Als we met een objectief oog naar de Tatra blusvoertuigen kijken, kunnen we zien dat er overeenkomsten zijn met de vierdeurs cabrio-limousine. Het voorste gedeelte tot aan de voorruit is gelijk aan de gewone personenauto en met een beetje fantasie kunnen we bedenken dat er op enig moment ook vier deuren in het model moeten hebben gezeten. Deze werden verwijderd en daarmee kon een snel in- en uitstappen alsook een snel uitladen van het materiaal worden bereikt.

Bij de brandweeruitrusting vallen aan de achterkant aan twee kanten de beide slanghaspels op. De slangen konden aan de waterpomp aan de voorkant worden aangesloten en die werd vervolgens aangedreven door de motor.

Hoeveel blusvoertuigen er indertijd op basis van de types 70 en 70a zijn gebouwd is helaas niet bekend.

Polski

Sprzedaż Tatry 70 rozpoczęła się w 1931 roku. Była nieco uboższą siostrą królewskiej limuzyny Tatry 80. Pomiędzy obydwoma modelami było wiele podobieństw: ta sama rurowa rama, zawieszenie i wiele innych podzespołów, które były wspólne dla obu typów Tatry. „Siedemdziesiątkę” wyposażono w mniejszy, rzędowy, chłodzony wodą sześciocylindrowy silnik o pojemności 3,4 litra. Jednostka ta wytwarzała 65 koni mechanicznych i umożliwiała osiągnięcie prędkości 110 km/h. Od 1931 do października 1932 wyprodukowano 50 egzemplarzy Tatry 70. Nie wiadomo, czy kierownictwo firmy uznało tę liczbę za sukces. Następnie wprowadzono większy silnik o pojemności 3,8 litra, dzięki czemu pojazd zyskał nowe oznaczenie – 70A. Do sierpnia 1936 roku Tatra wyprodukowała 70 pojazdów nowego typu.

Nie wszystkie Tatry 70 i 70A wyposażano w klasyczne nadwozie. Wytrzymałą konstrukcję modeli 70/70A doceniały lokalne władze, które były zainteresowane zakupem wozów bojowych straży pożarnej dla gmin.

Patrząc na „pożarniczą przeróbkę”, z pewnością można zauważyć szczegóły charakterystyczne dla czterodrzwiowego kabrioletu. Obramowanie przedniej szyby jest identyczne jak w kabrioletach Tatry i przy odrobinie wyobraźni można zobaczyć czterodrzwiowe nadwozie. W ramach przebudowy oryginalne drzwi usunięto, aby strażakom umożliwić szybkie wsiadanie i wysiadanie z wozu oraz skrócić czas potrzebny do rozładowania sprzętu przeciwpożarowego.

Dwie szpule z wężami gaśniczymi (po jednej z każdej strony samochodu) montowano z tyłu. Połączono je z wbudowaną pompą wodną umieszczoną z przodu podwozia. Pompę podłączano do silnika, aby zapewnić odpowiednie ciśnienie wody.

Niestety, nie wiadomo, ile powstało wozów straży pożarnej na bazie Tatr 70 i 70A.