other languages

日本人

マギルス社で「シュトゥットガルト」の名で通っている消防緊急車両は、1920年代末の消防技術の最先端を行くものであった。このモデルは、マギルスが開発した高性能ポンプを搭載し、循環冷却システムによりほぼ永久と言ってもいい耐用年数を実現している。

エンジンはマイバッハ製100馬力の6気筒で、「OS5」と呼ばれた。このトラックは、シュトゥットガルトの消防隊に5台納入されたことが知られている。1台はフリードリヒスハーフェンに渡り、フランクフルト・アム・マインの消防隊も1台注文した。その他、ポメラニア州シュトルプの消防団とコルンウェストハイムの自衛消防団に納品された。

ウルムにあるC.D. マギルス AGという工場は、当時2,000人近い従業員を抱え、消防に関連するあらゆる機器の製造に携わっている大手企業であった。

マギルス社の工場が当時直面しなければならなかった困難は、技術的に最新のトラックの構造を熟知した上で、430リットル水タンクの付いた重量のあるポンプを後部に取付けることへの挑戦だった。これは、フロントに強力なエンジンを搭載したこと、ローフレームによる低重心化、4.5メートルという比較的大きなホイールベースなどによって解決された。また、狭い道でも通れるように、車幅をできるだけ小さくすることに重点を置いて設計された。運転席と助手席を含め、合計で14人の消防士が乗れるスペースを確保した。

Nederlands

De brandweerauto, die bij Magirus als type ‘Stuttgart’ bekend stond, werd in het einde van de jaren ’20 gebouwd met toepassing van de in zijn tijd modernste technieken die werden ingezet bij de bestrijding van branden. Dat betekende in feite dat dit model was uitgerust met een door Magirus ontwikkelde zeer krachtige pomp met een circulatie-koeling die een bijna oneindig gebruik mogelijk maakte.

Voor de aandrijving werd een 100 pk sterke zescilinder Maybach motor, type ‘OS 5’, gemonteerd. Bekend is dat van deze tankautospuit in totaal vijf gelijke exemplaren aan de brandweer van Stuttgart werden geleverd. Eén ging er naar Friedrichshafen en ook de brandweer van Frankfurt am Main bestelde een exemplaar. Ook stonden er exemplaren in het brandweerdepot in Stolp/Pommeren en bij de vrijwillige brandweer van Kornwestheim.

In die tijd was ‘C.D. Magirus AG’ in Ulm met zijn ongeveer 2.000 werknemers de toonaangevende leverancier van allerhande uitrusting ten behoeve de brandweer.

Het probleem waarvoor Magirus zich indertijd gesteld zag was de uitdaging de onderdelen van de in die dagen gangbare vrachtautobouw geschikt te maken voor de inbouw van de zware pomp met een watertank van 430 liter achterin. Dit werd opgelost door de plaatsing van een eveneens zware motor voorin, een laag zwaartepunt dankzij een laaggeplaatst frame en een naar verhouding grote wielbasis van 4,5 meter. Bovendien werd er bij de bouw op gelet de breedte van het voertuig zo gering mogelijk te houden, zodat er ook door nauwe steegjes kon worden gereden. Bij elkaar bood de opbouw plaats aan 14 brandweerlieden, met inbegrip van de chauffeur en de bijrijder.

Polski

Strażacki samochód ratowniczy, który w typologii własnej Magirusa figurował pod nazwą „Stuttgart”, był ucieleśnieniem nowoczesnej techniki gaśniczej końca lat 20. XX wieku. A to dzięki wysokowydajnej pompie opracowanej przez Magirusa, której system chłodzenia zapewniał niemal nieograniczoną jej żywotność.

Wóz napędzany był 6-cylindrowym, stukonnym silnikiem produkcji Maybacha oznaczonym symbolem „OS 5”. Wiadomo, że do zawodowej straży pożarnej w Stuttgarcie dostarczono łącznie pięć identycznych ciężarówek. Po jednym otrzymały jednostki we Friedrichshafen i Frankfurcie nad Menem. Pozostałe pojazdy znalazły się u strażaków w (ówcześnie niemieckim) Słupsku oraz w ochotniczej straży pożarnej w Kornwestheim.

Zakład C.D. Magirus w Ulm zatrudniający prawie 2000 pracowników był w tym czasie wiodącym producentem wszelkiego sprzętu związanego z pożarnictwem. Trudność, z jaką musiały się zmierzyć zakłady Magirus, polegała na umiejętnym połączeniu samochodu ciężarowego, motopompy i zbiornika wody o pojemności 430 litrów. Równomierne rozmieszczenie masy osiągnięto z jednej strony poprzez zamontowanie z przodu bardzo mocnego silnika, a z drugiej dzięki nisko zawieszonej ramie (obniżenie środka ciężkości) i stosunkowo dużemu rozstawowi osi wynoszącemu 4,5 metra. Dodatkowym wyzwaniem podczas prac konstrukcyjnych nad pojazdem było uwzględnienie w projekcie optymalnej szerokości samochodu – tak, aby mógł poruszać się również w wąskich uliczkach miast. W wozie strażackim mieściło się 14 strażaków – w tym kierowcy i współkierowcy.